Johan de Boer attendeerde mij op het artikel “The brand called you” op de website fastcompany. De strekking van het verhaal is: maak van je eigen persoon een merk, vergeet de traditionele carrière en begin vandaag nog met de IK B.V. En kijk zaken af van de grote merken; hoe zij zich profileren, hoe zij zich onderscheiden en ga hetzelfde te werk.
Ik heb het artikel met gemende gevoelens gelezen. Het past heel goed in dit IK-tijdperk. Het grappige van dit IK-tijdperk is dat iedere IK eigenlijk iemand anders wil zijn. Ik vraag me echter af of we zo goed af zijn met allemaal IKKEN of dat misschien WIJ veel belangrijker zijn.
Ook het verhaal dat we goed moeten kijken naar de grote merken vind ik niet goed. Merken worden verzonnen in kamers van marketeers, die bouwen een beeld rondom een merk door de gebruiker bewust of onbewust allerlei associaties te laten maken. Maar wat ga je doen als het merk niet aanslaat? Ga je dan jezelf aanprijzen met ‘nu met een verbeterde formule’? Nee, dat werkt niet.
Wat mij wel in het verhaal aanspreekt, is dat je traditionele carrièrepaden moet doorbreken. Ik heb mij persoonlijk nooit verdiept in salarisschalen of mooie carrièreperspectieven. Een carrière maak je zelf op basis van je eigen verdiensten, die komt echt niet uit de personeelsgids. Hoewel ik mezelf oud vind klinken, merk ik dat de jongere generaties van mening zijn dat ze eerst beloond moeten worden voordat ze gaan presteren. Claimen al snel een extra trede in de schaal. Stom eigenlijk, want je moet gewoon niet in schalen denken vrienden, maar ja, dan moet je wel eerst echt iets presteren.
Ik spreek regelmatig mensen die mijn carrièrestappen absoluut niet kunnen volgen; van accountancy naar consultancy, van consultancy naar het bedrijfsleven en van het bedrijfsleven weer terug naar de accountancy. Toch hebben al deze stappen mij gevormd tot de persoon die ik nu ben en heb ik in iedere fase nieuwe facetten kunnen leren. Blijven hangen in één beroep is niet goed, zeker niet als je jong bent. Het is geen geheim dat ik tegen de stageverplichting in de accountancy ben. Waarom? Om dat het helemaal niets toevoegt aan de vorming van de accountant als hij stage gaat lopen als accountant. De stageverplichting zou eigenlijk moeten inhouden dat een accountant gewoon eens echt in het bedrijfsleven werkzaam zou zijn, risico’s moet nemen, een organisatie besturen. Dat zou pas inzicht geven.
Maar ik drijf wat af van het thema IK B.V. Ik denk dat velen van u nu denken: ‘Fouk, hoe kan je dit nu schrijven? Je bent zelf een voorbeeld van iemand die leeft volgens de regels van IK B.V. Je schrijft artikelen, hebt een eigen weblog, je treedt regelmatig op op feesten en partijen, alleen een boek is nog iets wat ontbreekt. Daar heeft u gelijk in, maar de essentie is toch anders.
Ik schrijf, blog en spreek omdat ik dat in de eerste plaats leuk vind en omdat het ook bij mij past. IK is dus Fouk, daar kan ik niets aan doen en het gekke is dat ik er ook niet veel voor hoef te doen. Ik ben kennelijk iemand die makkelijk kan schrijven en die makkelijk kan spreken. Maar ik hoef daarvoor niet iemand anders te zijn, ik ben geen merk. Ik ben er nooit voor naar een training geweest. Ik ben wel altijd bereid geweest om te luisteren naar kritiek, om te evalueren en te leren.
Kortom, word nu geen merk. Dan ben je nep. Ben je een muurbloem, ga je dan niet ineens verschrikkelijk profileren. Ben je geen schrijver, begin dan gewoon niet aan een boek, ben je geen manager ga dan niet managen en als je niet kan rekenen is het verstandig om misschien toch maar geen accountant te worden. Blijf jezelf en sta open voor kritiek. Maar ga wel op zoek naar je sterke kanten die je leuk vindt. Probeer je daarop te versterken, je te onderscheiden van de rest. Deze wereld zit al vol met IKKEN die alleen maar op jou willen lijken.
Ik heb het artikel met gemende gevoelens gelezen. Het past heel goed in dit IK-tijdperk. Het grappige van dit IK-tijdperk is dat iedere IK eigenlijk iemand anders wil zijn. Ik vraag me echter af of we zo goed af zijn met allemaal IKKEN of dat misschien WIJ veel belangrijker zijn.
Ook het verhaal dat we goed moeten kijken naar de grote merken vind ik niet goed. Merken worden verzonnen in kamers van marketeers, die bouwen een beeld rondom een merk door de gebruiker bewust of onbewust allerlei associaties te laten maken. Maar wat ga je doen als het merk niet aanslaat? Ga je dan jezelf aanprijzen met ‘nu met een verbeterde formule’? Nee, dat werkt niet.
Wat mij wel in het verhaal aanspreekt, is dat je traditionele carrièrepaden moet doorbreken. Ik heb mij persoonlijk nooit verdiept in salarisschalen of mooie carrièreperspectieven. Een carrière maak je zelf op basis van je eigen verdiensten, die komt echt niet uit de personeelsgids. Hoewel ik mezelf oud vind klinken, merk ik dat de jongere generaties van mening zijn dat ze eerst beloond moeten worden voordat ze gaan presteren. Claimen al snel een extra trede in de schaal. Stom eigenlijk, want je moet gewoon niet in schalen denken vrienden, maar ja, dan moet je wel eerst echt iets presteren.
Ik spreek regelmatig mensen die mijn carrièrestappen absoluut niet kunnen volgen; van accountancy naar consultancy, van consultancy naar het bedrijfsleven en van het bedrijfsleven weer terug naar de accountancy. Toch hebben al deze stappen mij gevormd tot de persoon die ik nu ben en heb ik in iedere fase nieuwe facetten kunnen leren. Blijven hangen in één beroep is niet goed, zeker niet als je jong bent. Het is geen geheim dat ik tegen de stageverplichting in de accountancy ben. Waarom? Om dat het helemaal niets toevoegt aan de vorming van de accountant als hij stage gaat lopen als accountant. De stageverplichting zou eigenlijk moeten inhouden dat een accountant gewoon eens echt in het bedrijfsleven werkzaam zou zijn, risico’s moet nemen, een organisatie besturen. Dat zou pas inzicht geven.
Maar ik drijf wat af van het thema IK B.V. Ik denk dat velen van u nu denken: ‘Fouk, hoe kan je dit nu schrijven? Je bent zelf een voorbeeld van iemand die leeft volgens de regels van IK B.V. Je schrijft artikelen, hebt een eigen weblog, je treedt regelmatig op op feesten en partijen, alleen een boek is nog iets wat ontbreekt. Daar heeft u gelijk in, maar de essentie is toch anders.
Ik schrijf, blog en spreek omdat ik dat in de eerste plaats leuk vind en omdat het ook bij mij past. IK is dus Fouk, daar kan ik niets aan doen en het gekke is dat ik er ook niet veel voor hoef te doen. Ik ben kennelijk iemand die makkelijk kan schrijven en die makkelijk kan spreken. Maar ik hoef daarvoor niet iemand anders te zijn, ik ben geen merk. Ik ben er nooit voor naar een training geweest. Ik ben wel altijd bereid geweest om te luisteren naar kritiek, om te evalueren en te leren.
Kortom, word nu geen merk. Dan ben je nep. Ben je een muurbloem, ga je dan niet ineens verschrikkelijk profileren. Ben je geen schrijver, begin dan gewoon niet aan een boek, ben je geen manager ga dan niet managen en als je niet kan rekenen is het verstandig om misschien toch maar geen accountant te worden. Blijf jezelf en sta open voor kritiek. Maar ga wel op zoek naar je sterke kanten die je leuk vindt. Probeer je daarop te versterken, je te onderscheiden van de rest. Deze wereld zit al vol met IKKEN die alleen maar op jou willen lijken.
Posts
