Gastvrijheid

Helaas een korte blog na een zeer inspannende en inspirerende dag. Ik zou u graag alles willen vertellen maar morgenochtend moeten we om 05:15 uur alweer op om op tijd de trein naar Agra te pakken. En als u achter de spruitjes zit, liggen wij hier alweer bijna in ons bedje. Laat ik de ochtend even kort samenvatten; een zeer vriendelijke ontvangst op de Nederlandse ambassade en twee presentaties van twee bedrijven die aan BPO (Business Process Outsourcing doen). Mooie verhalen op powerpoint maar ze zijn allemaal in een opstartfase als het om Nederland gaat. Conclusie is dat Nederland – en misschien nog specifieker Nederlandse accountants – mijlenver achter liggen op andere landen, zoals Amerika, die hier al veel eerder startten.

De mooiste belevenis was echter vanmiddag bij het bezoek aan het kantoor van de heer Mittal. De heer Mittal is een zeer trotse accountant die daar ook graag over praat. Een paar jaar geleden is hij een BPO begonnen met een Belgische accountant en daar werken inmiddels een kleine 30 mensen. Dus gewoon BPO in de praktijk. De heer Mittal neemt ons ook gewoon mee over de werkvloer, waar we natuurlijk de nodige bekijks trekken. We gaan ook nog even op de bonnefooi op bezoek bij de buurman, de Bank of India, waar de directeur ons spontaan uitnodigt op de koffie. Maar het mooiste moet nog komen; de heer Mittal heeft ons namelijk uitgenodigd om vanavond met hem en zijn gezin het dinner te gebruiken. Nadat wij nog wat zijn wezen shoppen in een enorme shoppingmall worden wij om 19:00 uur ontvangen bij de familie Mittal. Een ontvangst die ik mijn leven niet meer zal vergeten. We worden bestrooid met bloemblaadjes en krijgen een rode stip op ons voorhoofd. We worden zeer gastvrij onthaald op een zeer uitgebreid, traditioneel vegetarisch Indiaas dinner. Kortom, heel veel warmte en zeer spirituele overpeinzingen van de heer Mittal. Dit is dus India, misschien wel heel arm, maar gelijktijdig zo verschrikkelijk rijk.

Het volgende weblog komt wat later, omdat we komende twee dagen veel gaan reizen.

Fou-Khan Tsang

Andere wereld

Ik werd wakker in een vreemde wereld. Gisteren zijn we vertrokken vanaf Schiphol met 6 accountants en 1 begeleider naar India. De Stewardess van onze Blauwe trots bereidde mij al een beetje voor door mij de Indiase variant van het avondmaal te serveren. Het was zeer laat toen we aankwamen, maar de eerste indruk die we kregen was die van ’s nachts zeer druk verkeer. Onze gids wist ons te vertellen dat vrachtverkeer alleen ’s nachts mag rijden om deze overdrukke stad al wat te ontlasten. Laat naar bed en door het tijdsverschil toch weer vroeg op voor een excursie door New en Old Delhi.

Direct buiten het hotel merk je dat je in een andere wereld bent; andere geuren (niet altijd even aangenaam) en andere kleuren. Vooral Indiase vrouwen dragen zeer mooie en kleurrijke gewaden, vaak versierd met goud. Maar ook de vrachtauto’s zijn vaak bont gekleurd, een beetje afhankelijk van het feit of je dat nog kan zien door het grote aantal deuken heen. Het verkeer in India is namelijk een belevenis. Een vierbaansweg wordt met gemak acht rijen dik gevuld door continu toeterende auto’s , taxi’s, busjes, handkarren, riksja’s. Als het kan rijden, dan baant het zich een weg door het verkeer. Hoogtepunt van vandaag was voor ons toch wel een tocht per riksja door de smalle (heel erg smalle) straatjes van Old Delhi. Stelt u zich voor: vijf grote Hollanders op een riksja door Delhi, wie was nu de bezienswaardigheid?

Morgen gaan we serieus aan de slag!

Fou-Khan Tsang

India en China: Voorbereiding I

Naar India en China gaan vergt natuurlijk wel wat voorbereiding. Allereerst moet natuurlijk nagedacht worden over de gezondheid dus op naar de travelclinic van het Rotterdamse Havenziekenhuis. Aangezien ik wel wat vaker die kant opgeweest ben, hoefde ik geen inentingen meer. De uiterst behulpzame arts probeerde nog even uit of ik dit jaar nog vaker naar het oosten ging, want dan was een inenting voor buiktyphus toch wel verstandig. Gelukkig hoef ik ook niets te slikken voor malaria. Op vorige reizen was dat vaak een beproeving omdat deze medicijnen onplezierige bijwerkingen hebben, zoals aften. Ik moest me wel insmeren met een goed muggenwerend middel en of ik nog iets nodig had voor als het mis mocht gaan met het eten. Nu verblijven we natuurlijk in eersteklashotels maar ik weet dat je altijd last kan hebben, dus toch maar direct meegenomen en dan wel wat sterkers dan Norit.

Ook maar even bedacht welke kleding ik mee zal nemen, want vandaag is het in New Delhi 38 graden en in HongKong 32 graden, en vergeet even niet de luchtvochtigheid van 80 tot 90%. Dus toch nog maar wat kortemouwenshirts gekocht en mijn dunste pak gaat mee, hopelijk valt het mee.

Maar de voorbereiding bestaat ook uit het inlezen in gewoontes en rituelen van het land. Heel leuk is dat wij bij de familie Mittal thuis zijn uitgenodigd (misschien moet ik daar wel een cadeau voor meenemen). Maar wat moet je vooral doen en laten in een vreemd land, want je wilt je gastheren niet beledigen met een of andere stommiteit. En hoe meer je leest over het land, des te meer je beseft dat we er eigenlijk veel te kort naar toe gaan. Maar misschien wilt u volgend jaar wel naar India en China? De Accountant besteedt er in het laatste nummer veel aandacht aan, misschien dat het lampje toch bij meer accountants gaat branden. Als u nog een reisleider zoekt; Jan en ik houden ons graag aanbevolen.

Chinees Familiefeest

Afgelopen weekeinde hadden wij een familie weekend. Ongeveer 54 nazaten van mijn Opa waren samengekomen in Wapserveen (Drenthe). Mijn Opa vluchtte aan het begin van de vorige eeuw naar Nederland. In China woedde een burgeroorlog en later viel ook Japan binnen. Een periode van grote onrust dus en veel gegoede Chinese families stuurden een of meerdere zonen naar Europa en/of Amerika om zodoende de bloedlijn in stand te houden. Mijn Opa trouwde twee keer en kreeg in totaal negen kinderen, waarvan er nu nog acht leven. Mijn Opa is nooit meer teruggekeerd naar China uit angst voor de communisten. Niet onterecht als je hoort wat de familie heeft moeten doorstaan. Maar nu, zoveel jaren later, kwamen al zijn nazaten samen op een Hollandse boerderij in een Drents dorpje. Mocht u zich zorgen maken over onze integratie? We hebben geBBQt en we hebben met de kinderen een speurtocht gemaakt over de hei en ook nog de hunebedden bezocht. Dus geen nasi en bami hoewel dat uiteindelijk ook helemaal niets met China te maken heeft.
Over twee weken bezoek ik mijn familie, net over de grens bij HongKong. In hun ogen zijn wij natuurlijk mooi de dans ontsprongen, hoewel het natuurlijk vandaag de dag ook zeer goed met hen gaat. Hoogtepunt zal wel worden een bezoek aan het familiehuis, zeg maar een soort stadhuis, om mijn voorvaderen te eren. Of een bezoek aan het familiegraf van enkele honderden jaren oud. Ik was er voor het laatst een kleine 6 jaar geleden tijdens een familiereünie. Schrik niet, toen waren we met een kleine 6000 mensen, maar gelukkig was er genoeg ruimte om iedereen mee te laten dineren. In China is men wat beter ingesteld op grote groepen zullen we maar zeggen.


Van onze India/China-reis ga ik een dagboek maken en publiceren op dit weblog en op de website van accountancynieuws; u kunt dus meegenieten van onze avonturen.

JP toch !

Vorige week opende Jan Peter Balkenende het academisch jaar aan de Universiteit van Wageningen. De meningen over deze lezing verschillen nogal, merk ik in den lande. Ik sprak iemand die het een 6- speech noemde, anderen vonden het een prima verhaal. Ik behoor overigens tot de laatste groep. Oké, hij sprak hem uit in het Engels en daar kan je nog zeker wat opmerkingen bij plaatsen. Maar vorige week was ik op het FEE-congres en daar was de voertaal ook Engels, maar dat was maar al te vaak niet te verstaan.

Wat altijd wel leuk is, is dat veel mensen wel een mening hebben maar niet de moeite hebben genomen om de lezing even door te lezen. Hun mening is dan gebaseerd op 20 seconden 8-uurjournaal. Misschien toch eens verstandig om de lezing volledig te lezen.

Zoals aangegeven sta ik wel achter het verhaal van JP, hierbij kort enkele fragmenten uit zijn verhaal:

Vandaag gaat het over 'Building our future, for quality of life'. Dit thema spreekt mij aan. Het stelt de toekomst centraal, en er spreekt ambitie en vernieuwingsdrang uit. Dit zijn elementen waarvan het belang niet voldoende kan worden onderstreept, zeker in een tijd waarin steeds meer mensen de nadruk lijken te leggen op behoud van verworvenheden en zich laten leiden door angst voor het onbekende. Graag sta ik vandaag stil bij de vraag welke elementen onontbeerlijk zijn voor de toekomst van de Nederlandse economie en maatschappij. Centraal staat de vraag met welke stenen we onze toekomst kunnen opbouwen….

…. Slimmer werken is dus een noodzaak om de uitdagingen van de toekomst het hoofd te kunnen bieden. Zonder innovatie lukt dat niet. ….
…. Versterken van het innovatieve vermogen van Nederland zal voor alle betrokkenen een speerpunt moeten zijn. We zullen ons moeten concentreren op de sectoren waar we in uitblinken: energie, agrosector, water, nanotechnologie. Kennis en innovatie zullen beter aan elkaar gekoppeld moeten worden. En innovatie moet gestimuleerd worden daar waar het meeste rendement te behalen is: het midden- en kleinbedrijf. Deze sector is een belangrijke motor achter economische groei. Laten we ervoor zorgen dat kleine en middelgrote bedrijven zonder al te veel belemmeringen kunnen doen waar ze goed in zijn: ondernemen en vernieuwen.….

Kennis, innovatie en ondernemerschap zijn de stenen waarmee we onze toekomst kunnen opbouwen. Maar met stenen alleen kun je niets bouwen. Voor een stevig bouwwerk is cement nodig. Het cement voor ons bouwwerk is ambitie.

De ambitie om hard te werken.
De ambitie om te vernieuwen.
De ambitie om te excelleren.

Ik vind dat de premier een paar ferme uitspraken heeft gedaan; dat we als maatschappij niet te gezapig moeten zijn. India en China ontwikkelen zich steeds verder en we kunnen alleen overleven als we slimmer zijn. Toch merk ik – net als de premier terecht signaleert – een 6-jescultuur waarin we genoegen nemen met een 6 of misschien wel een 6 min. Met dit soort gedrag overleven we niet in de globaliserende wereld waarin wij vandaag de dag leven. Ik heb wel makkelijk praten; mijn oudste zoon promoveerde afgelopen jaar cum laude en daar had hij hard voor gewerkt.
Daarnaast geeft de premier ook aan dat we moeten vernieuwen, dat we innovatief moeten zijn. Wat is er in de accountancy de afgelopen 7 jaar gebeurd? Ja, er is heel veel gebeurd maar zijn we nu echt vernieuwend bezig geweest? Dat was ook de strekking van Roger Dassens betoog tijdens het FEE-congres en opgemerkt moet worden: in perfect Engels. De stilstand was noodzakelijk omdat het beroep even op orde moest komen maar laten we nu stoppen met navelstaren en vooral gericht zijn op de toekomst. Kortom, laten we hard werken, vernieuwen en excelleren, dan komt het vanzelf goed. Mensen die dat geen goed idee vinden, hebben die dan misschien suggesties?

Extra zomergast: Frans Heitling

Soms gaat er technisch iets niet goed, Frans plaatste een weblog in de serie zomergasten die was alleen voor u niet zichtbaar, hierbij alsnog:

Creativiteit is een leuk en boeiend onderwerp. Fouk noemt creativiteit ‘het vermogen om je aan te passen aan de steeds veranderende omgeving.’ Ik ben het niet met hem eens. Creativiteit is veel meer. Creativiteit is ook het vermogen om iets nieuws te creëren. Iets dat er nog niet is. Een van de leukste voorbeelden vind ik de gele ‘post it’-blokjes van 3M. Bij 3M waren de chemici bezig met de receptuur voor een nieuwe lijm. Foutje in de receptuur. De lijm droogt niet goed op. Experiment naar de mallemoer. Totdat dr. Spencer Silver van 3M bedenkt dat je hiermee ook papiertjes ergens op kunt plakken en die er dan weer af kunt halen en er weer op kunt plakken en waar je een kleine notitie op kunt maken. Het hele verhaal kun je lezen op Post-it note - Wikipedia, the free encyclopedia. 3M is er niet slechter van geworden en Spencer Silver ook niet. De essentie van zijn creativiteit; hij zag iets wat nog niet bestond en waar eigenlijk ook niemand om vroeg, maar wat uiteindelijk wel een groot succes is geworden. Vertaal dit concept eens naar zakelijke dienstverlening of naar uw eigen kantoor.

Op zoek naar positief sentiment

Ik ben er een kleine twee weken uit geweest; vakantie. Hoewel ik wel moet toegeven dat ik dit keer veel meer moeite had om het werk los te laten; te veel aandachtspunten in mijn hoofd bij vertrek. Bezig met de strategie voor de komende jaren en dat blijft in je hoofd gewoon doormalen. Het zou ook aan het tijdstip kunnen liggen; tegen de tijd dat iedereen weer terug begint te komen, ga ik met vakantie.

Nee, dit jaar geen Turkse of Sardijnse uitstappen, we bleven redelijk dicht bij huis, de Vendée in Frankrijk. Op een normale dag rijden, met mooie vrijwel tattooloze stranden en waar ook het eten heerlijk is. Wij huurden hier onze eigen kleine villa Felderhof, voorzien van alle gemakken. Ver weg en toch weer dichtbij omdat via de luxe van satelliettelevisie toch het journaal te volgen is. En dat zet mij ook weer aan het denken; hoe zal het de komende jaren met de economie gaan? De economie trekt aan en ik hoor van iedereen dat het goed gaat, maar het ontbreken van goed personeel tempert wel de groei. Daarnaast blijven er onzekerheden, we hebben de afgelopen jaren de heftig consumerende Amerikanen zonder al te veel vragen gefinancierd, daar blijken nu de risico’s te zitten. ‘Kan geen kwaad’, stellen alle experts, maar weet ik veel of een deel van mijn pensioen risicovol belegd is?

Wat mij hoogst verbaasd heeft, is dat er belegd wordt in derivaten die uiteindelijk alleen gebaseerd zijn op vertrouwen en dat het voor niemand mogelijk is om de onderliggende waarde er van te bepalen. Wil de accountant van deze instellingen zich nog eens achter de oren krabben, want op welke wijze waardeert hij dan?

Maar wat mij nog steeds het meest verbaast, is dat deze economische opleving helemaal niet gepaard gaat met een nieuw soort optimisme. Tijdens de laatste economische opleving was er sprake van de internethype. Dat zorgde naast een economische opleving ook voor een gevoel dat er echt iets aan het veranderen is. Dat mis ik een beetje. Hier in Frankrijk heeft men het wel een beetje, hier heerst nog een beetje de Sarkozy-koorts. Maar hoe zit het in Nederland, die honderddagentour eindigde toch in een grote anti-climax? Misschien gaat het beter op Prinsjesdag, maar de eerste geluiden zijn niet zo positief. En daarbij heb ik het idee dat Nederland verder afdrijft van datgene waar we ooit zo bekend om stonden. Nu de iconen die verdraagzaamheid nastreefden ons ontvallen, worden zij vervangen door mensen die juist proberen onverdraagzaamheid aan te wakkeren.

We moeten volgens mij op zoek naar iets nieuws, iets positiefs wat deze tijdsgeest kan markeren. Of heb ik het mis en zakken we binnenkort gewoon door het ijs, hebben we te vroeg gejuicht en moeten we nog echt door de zure appel heen.