Le secret: la bonne qualité

De Tsangetjes waren dus met vakantie. Nee, geen all inclusive heel veel sterren resort in Turkije dit keer, maar wat rustiger aangedaan en het schitterende Normandië bezocht. Een klein dorpje in Haute Normandie, Quineville genaamd, net ten westen van de Amerikaanse D-Day-stranden. Een klein Frans dorpje met een bakker (4 stappen), een slager (8 stappen), een bar annex supermarkt annex boekenwinkel (5 stappen), een postkantoor (12 stappen) en een pâtissier (20 stappen). U begrijpt, wij zaten centre ville. Grote vraag is natuurlijk hoe binnen een zo klein dorp deze detaillisten het konden uithouden. Immers, op 7 minuten rijden zat al een wat groter dorp met eveneens een bakker, een slager, een traiteur, een kleine supermarkt. Maar toch was het iedere dag weer druk bij de bakker die heerlijke baguettes bakte voor maar 74 cent per stuk. En de paté’s bij de slager zagen er lekkerder en verser uit dan ik bij menig Nederlandse slager ben tegengekomen. Dus waar zit het geheim? Of ben ik gewoon naar een Frans all inclusive resort geweest waar al de mensen gewoon op de loonlijst staan? Maar bij het begin van de vakantie heb ik niet een paars of oranje armbandje gekregen en ik moest gewoon iedere dag voor alle losse onderdelen betalen. Of is dat de toekomst van deze aardige mensen, ik heb begrepen dat er na de verkiezingen in Frankrijk een hoop gaat veranderen.

Het geheim zit hem erin dat al deze mensen dag in dag uit kwaliteit leveren. De bakker begon om 4 uur al met het kneden van het brood (waar wij dus wakker van werden). Als de slager een stuk vlees niet snel genoeg verkocht kreeg, verwerkte hij hem persoonlijk tot een heerlijke paté of rillette. Kwaliteit dus en oog voor het detail, de smaak en de authenticiteit; daar kan geen hypermarché tegenop. Wat kunnen wij leren van deze bevlogen detaillisten? Dat vakmanschap en kwaliteit loont en dat je voor sommige dingen nu eenmaal de tijd moet nemen. Ook wij moeten ons dat afvragen binnen ons beroep; willen we de hypermarché zijn met meer dan 100.000 artikelen ( ja daar kan een gemiddelde Albert Heijn met 10.000 artikelen nog een puntje aan zuigen)? Of willen we de specialist zijn, lokaal betrokken die net dat stapje extra zet voor zijn klanten. ‘Ja’, zult u stellen maar in Nederland wordt het steeds moeilijker voor juist die kleine detaillist om het hoofd boven water te houden. Waar vind je vandaag de dag nog een echte slager in Nederland, of een bakker die iedere ochtend kraakvers brood bakt. Ze zijn er nog wel, maar vaak op één hand te tellen, daar hebben we tegenwoordig speciale bladen voor de doorgewinterde foodies. Of hebben de Nederlandse detaillisten te veel geprobeerd de supermarkten na te spelen en zijn ze vergeten wat kwaliteit en vakmanschap inhield? Laten wij ook onze klanten van ons vervreemden en jagen we ze naar de supermarkt of kiezen wij voor specialisatie?