Ode aan Bart

Hoewel ik mij op dit weblog probeer te beperken tot onderwerpen op het gebied van of met een duidelijk raakvlak met de accountancy kan ik er niet om heen om heel af en toe ergens anders op in te gaan wat mij raakt. Vandaar vandaag een persoonlijke blog.

Vrijdagavond, vijf voor tien. Ik hoor een enorme schaterlach, eentje die ik zeker al een jaar of vijf niet zo duidelijk gehoord heb. Natuurlijk wel in een herhaling, maar dat is toch anders.
Ergens op een wolkje heel erg ver boven ons bescheurde Bart de Graaf zich van het lachen. Iedereen was erin gestonken; niet alleen in Nederland maar Wereldwijd. Het was BNN gelukt om “in de geest van Bart de Graaf” de hele wereld te kijk te zetten. De hele week was de BNN-donorshow in de media geweest en iedereen sprak er schande van. De heer Atsma stelde er zelfs Kamervragen over en onze premier was er niet trots op dat Nederland hiermee wereldwijd beroemd werd.

Nee, het is inderdaad niet mooi wanneer een land in de Wereld te kijk wordt gezet; dat in Nederland verschrikkelijk weinig mensen een donorcodicil hebben. Dat we in ons land moeten melden dat het aantal orgaandonoren afneemt omdat het aantal verkeersslachtoffers zo verschrikkelijk laag is. Dat we klaarblijkelijk in Nederland zo egoïstisch zijn geworden dat we zelfs niet meer bereid zijn om onze organen te doneren nadat we ze al niet meer nodig hebben.

Wat ik ook niet snapte, is dat de heer Balkende wel trots was op onze OESO-cijfers en onze hoge ICT-graad; was dit nu de Premier van de normen en waarden? Over draaikonterij gesproken. De hele week stond heel Nederland zonder ook maar één minuut van het programma gezien te hebben met het moralistische vingertje te wijzen. Het programma moest verboden worden, dat dit mocht van belastinggeld.
Iedereen die de achtergrond van BNN en van Bart de Graaf kent, kon dit op zijn vingers natellen. BNN zou het toch niet laten zitten met het programma “vijf jaar een tuin op je buik”. Maar in Nederland denken we klaarblijkelijk niet meer na, maar roepen direct smakeloos. Als we dan toch moralistisch gaan doen, dan zijn er nog wel andere programma’s die verboden kunnen worden. Als ik mag kiezen, het programma “Dames in de Dop”, waar ik deze week naar doorzapte. In dit programma worden Nederlandse meisjes omgedoopt tot dames. Als dit normale Nederlandse meisjes zijn, dan verscheur ik mijn donorcodicil hier ter plekke omdat ik niet een orgaan wil ontvangen van – laat staan afstaan aan – zoveel dommigheid. Als dit het niveau is van Nederland, zou ik mij als ik Balkende was inderdaad ontzettend schamen.
Terug naar vrijdagavond. Het was dus allemaal fake, maar wel bijzondere televisie. Ik ben trots dat ik mag wonen in een land waar mensen nog uit principe en geloof in een goede zaak hun nek durven uit te steken.

Nog geen donorcodicil? Klik dan hier.