Lang leve de samenstellingsverklaring!

Binnenkort verschijnt er op de televisie een nieuwe commercial van een wasmiddel, waarin aangekondigd wordt dat het product zeker niet witter wast dan de vorige verbeterde en nieuwe versie met nieuwe witformule. Gelooft u dat? Ik ook niet! Toch lijkt het er op dat we in de accountancybranche de laatste tijd bezig met de volledige degeneratie van ons eigen product. Er wordt driftig op los gediscussieerd (hier, hier en hier) over het voortbestaan van de samenstellingverklaring. In de laatste de Accountant wordt zelf aangegeven dat voor- en tegenstanders het eigenlijk met elkaar eens zijn: ‘Het is een onding’.

Dus iedere dag opnieuw brengen wij in groten getale ondingen uit, dat klinkt lekker professioneel. Wat wel duidelijk is, is dat de samenstellingverklaring aan een combinatie van een minderwaardigheidscomplex en een imagoprobleem lijdt. Bankiers snappen er helemaal niets van en dat is dan ook weer erg. Ik vind dat persoonlijk niet zo erg, omdat nu wel gebleken is dat bankiers eigenlijk helemaal niet zo slim zijn want anders zouden we nu niet in hun crisis zijn beland. En volgens MKB-Nederland, bij monde van Jurgen Warmerdam, hechten ook ondernemers weinig waarde aan de samenstellingsverklaring. Gek, want we verkopen ze toch steeds iedere dag weer.
Wat natuurlijk wel weer echt des accountants is, is dat de oplossing van dit probleem wordt opgelost door een groep wijze vaktechneuten in een kamer op te sluiten, ze met een nieuwe richtlijn te laten komen die witter wast dan de vorige, terwijl we allemaal weten dat-ie even wit wast als de vorige versie.

Volgens mij moeten we even alles loslaten, diep ademhalen en even slim nadenken. De samenstellingsverklaring heeft niets te maken met wettelijke controle maar wel met een kwaliteitsniveau dat wij ons zelf opgelegd hebben. En de klant mag er geen zekerheid aan ontlenen, maar wij hebben wel ons best gedaan om er een goede jaarrekening van te brouwen. En natuurlijk zullen er ook goede administratiekantoren zijn die precies hetzelfde kunnen, maar die hebben niet de moeite genomen om accountant te worden.

Dus moeten we misschien niet vaktechnisch maar commercieel nadenken over de samenstellingsverklaring. Vragen aan een klant waarom hij bij ons aanklopt en niet bij het administratiekantoor op de hoek? Doorvragen over wat hij van ons verwacht. En dat mogen de beroepsorganisaties ook gewoon doen; ik stel voor om dit te doen onder een kleine 10.000 ondernemers in Nederland. En dan niet met moeilijke vaktechnische vragen, maar gewoon in Jip-en-Janneke-taal. En die input verwerken we dan in de nieuwe samenstellingsverklaring. We vragen een hip reclamebureau om dat gewoon even lekker en goed te verpakken, in normaal Nederlands. Lekker logootje erbij, iets met een vinkje, wat tegenwoordig ook op gezonde producten staat. En een blauw vinkje als we de fiscale controles conform het horizontaal toezicht hebben getoetst en in een rondje dan nog een kredietrating, dan hoeft de bank dat ook niet meer te doen. Reclamecampagne er tegenaan, televisie, radio, cross-mediaal.
We leggen aan de banken uit dat wij wel naar onze klanten hebben geluisterd en dat als zij het dan misschien niet snappen, ze het dan maar aan hun klant moeten vragen; die moeten ze de komende tijd toch ook nog wel het nodige uitleggen. En ook aan de ondernemersclubs leggen we hetzelfde uit – het zal wat tijd kosten – maar ja, dit is wat onze klanten van ons verwachten.

Kortom, gewoon luisteren naar de klant, niet naar het maatschappelijk verkeer, dat doet nu even niet mee. De samenstellingsverklaring en de jaarrekening die eraan vast hangt is ons product, óns product en we moeten maar eens een keer leren dat je daar trots op mag zijn.