een kleine verbouwing

Zoals u ziet zijn we bezig met een kleine verbouwing. De tweede week van januari is alles klaar

test

dit is een testje

dit is een test

2007 & 2008

Het jaar loopt op zijn einde en dit is mijn laatste weblog voor 2007, omdat ik de komende twee weken graag volledig aan mijn gezin wil besteden. Voor mij betekent dat veel in de keuken staan en genieten van het leven. Dat past toch mooi in het tijdsbeeld van 2007 dat toch wel sterk in het kader van de work-life balance stond. Ik hoop dus ook dat u de komende weken tijd maakt voor uw geliefden. Het jaar 2007 was toch wel een beetje een raar jaar; het ging de accountancy redelijk voor de wind, toch waren we onrustig omdat er zoveel veranderde. Ik noem dit in mijn artikel in Accountancynieuws deze week het ‘WTA-vacuüm’, omdat door de inspanningen die kantoren moesten en moeten leveren andere ontwikkelingen even op het tweede plan kwamen. Het beroep was toch vooral met zichzelf bezig, vooral toen enkele beroepsgenoten ‘wakker’ werden en eigenlijk de discussie en de voortgang dit jaar gijzelden. Ik ben bang dat het vacuüm ook in 2008 nog zal voortduren. Eerst moeten we nog een ei leggen over uitkomsten van de Redactiecommissie en zullen we moeten afwachten hoeveel kantoren de felbegeerde vergunning gaan krijgen. Pas daarna kunnen we stoppen met navelstaren en zullen we constateren dat de wereld gewoon door is gegaan en niet gewacht heeft op ons. Tegen die tijd wordt dan bekend dat Europa het aantal wettelijke controles aanzienlijk wil beperken om zodoende de administratieve lastendruk te verlagen, dus weg wettelijke controles. Het is dus tijd om over het vacuüm heen te durven kijken en de volgende stap te zetten in de echte innovatie van ons beroep. 2008 moet dus eigenlijk het jaar van de uitdagingen en de innovatie worden.

Gebruikt u de kerst eens om daar goed over na te denken.

Rest mij u en uw geliefden een zalig kerstfeest en een uitdagend 2008 toe te wensen!

In de rij

Het was een dag van in de rij staan. Eerst mocht ik in de file staan op de immer zo filevrije A15 waar een vrachtwagen door de middenberm was gegaan. Vervolgens op de ledenvergadering in de rij om een stemkastje te bemachtigen. Na een marathonzitting met droge mond en volle blaas natuurlijk weer in de rij voor het toilet. Het had anders gekund, maar mijn motie om Agendapunt 6 naar voren te halen in de agenda en de ‘vrienden’ van de Wakker Accountants nog eens integraal hun standpunten weer te laten geven, haalde het niet. Waarschijnlijk snapten te weinig leden dat daarmee de vergadering met minimaal een uur bekort had kunnen worden. De SWA, die de afgelopen weken zo pleitte voor een hoger democratisch gehalte, had ook al geen zin om hun standpunten nu eens integraal weer te geven en het bleef dus bij een oneliner, maar daarmee heb ik volgens mij ook alle standpunten van de SWA goed samengevat. Zeer veel lof overigens voor scheidend voorzitter Willem van Wijngaarden, die in alle rust en met nuchtere humor deze moeilijke vergadering in goede banen moest leiden. Zoals altijd in dit soort situaties werkte de techniek niet altijd mee, maar ja, techniek en accountants: het blijft een moeilijke combinatie. Maar de heldin van de vergadering was toch de jonge dame van de Young Professionals, die namens de jonge accountants heel duidelijk vroeg om een beroep wat vooruit kijkt en niet achterom. Dat was een duidelijk standpunt en geeft aan dat ons beroep nog springlevend is. Daar kan die meneer uit Best met het huis aan de golfbaan met zeven dakkapellen nog even een puntje aan zuigen. Het vervolg? Ik vrees met grote vreze dat de SWA het verzoek voor de volgende ledenvergadering al in de koffer had zitten. Wordt vervolgd.

Einde aan het gekissebis, volle vaart vooruit

Met een snotterig hoofd sta ik aan de zijkant van het volleybalveld. Jongens C2 van Next Volley, onze jongens, samen met André coachen we ze nu een kleine anderhalf jaar. Niet dat wij echte experts zijn, maar gewoon voor de lol. Aldoende zijn wij ook wijzer geworden. De spelregels er een keer bij gepakt, gekeken bij andere teams en op televisie. Wat vertel je die jongens?

Allereerst dat ze rustig moeten blijven en hun eigen spelletje moeten spelen en echt moeten volleyballen, geen fouten maken. Maar dat is niet genoeg. Ooit had ik het voorrecht om samen met de huidige bondscoach Peter Blangé op te treden in een seminar over de vraag wat het bedrijfsleven kon leren van topsporters. Dat als je wilt winnen, je eerst moet willen winnen. Dat je de zwakke plekken van de tegenstanders moet zien te vinden, dat je af en toe een beetje moet vals spelen maar bovenal dat je er moet staan als team. We winnen met 4-0 en worden dus hoogstwaarschijnlijk winterkampioen. De nummer 2 en 3 uit de competitie moeten nog tegen elkaar. De onzekerheid blijft tot vanavond wanneer alle standen binnen zijn gekomen. Raar gevoel dat je geen invloed hebt op de uitkomst. Een beetje het gevoel waar Willem van Wijngaarden mee rond moet lopen de komende dagen. Immers, hoe zal de ledenvergadering gaan aanstaande woensdag? De ruzie heeft meer weg van een conflict bij een sportclub dan bij een beroepsorganisatie van een hoogwaardig beroep. Volgens mij moeten we stoppen met navelstaren en terugblikken naar het verleden. De competitie waarin wij vandaag de dag opereren is een andere geworden. Het beroep is door een proces van zelfreiniging gegaan. Daar horen strakkere regels bij, of we dat nu leuk vinden of niet. En dat speelde echt niet alleen bij de grote kantoren, want waarom zien dan nu al ruim 80 kantoren af van een vergunning? Omdat de regels strenger zijn geworden of omdat we de regels in het verleden misschien wel iets te licht hebben geïnterpreteerd?

Laten we ophouden met het gekissebis en gaan werken aan de nieuwe agenda voor de toekomst van het accountantsberoep. Denken aan nieuwe producten en diensten, ik denk even aan Basel II, en aan verbetering van de bestaande producten en diensten. Nu het formalistische van de controle geregeld is, moet we volgens mij gaan kijken naar de wijze waarop we controleren of de gehanteerde methodieken nog wel werken in het huidige hoogwaardig geautomatiseerde bedrijfsleven. Anders staan we misschien voor nieuwe verrassingen.

Ik ben weer beter.

Fouk is ziek

Helaas deze week even geen blog!

Ping Ping

Een beetje onsamenhangende week; je begint langzaam te merken dat we de feestdagen gaan naderen. Dinsdag was ik dagvoorzitter van de ‘dag van de wet- en regelgeving’ van de Kamers van Koophandel van Rijnland, Haaglanden en Rotterdam. Was wel even een uitdaging in een zaal die smal en enorm lang was. Hoe geef je dan alle bezoekers het idee dat je ze aandacht geeft? Geen dag voor advocaten en juristen, maar juist voor ondernemers en deze waren gelukkig in grote getale naar deze bijeenkomst gekomen. Ook weer eens even bijgepraat met een groot aantal sprekers uit de stal van de Kamer van Koophandel. In de loop van de jaren leer je zo de nodige mensen kennen; altijd weer handig in het netwerk. Vaak krijg ik wel de vraag: ‘Levert dat nu wat op, die seminars?’. Dat is altijd moeilijk te meten. Maar de ene keer kom je weer met je snufferd in een blaadje en u weet allemaal wel wat de prijs van een advertentie is. De andere keer boor je wel een direct contact aan. Daarnaast houdt het geven van lezingen en/of het optreden als dagvoorzitter de zaag ook wel scherp. Rijk word je er overigens niet van, de wijnkelder is alleen wel goed gevuld.

Voor de bijeenkomst nog in de auto gesprongen om een talent te redden. Soms heb je zo van die mensen waarvan je niet wilt dat ze vertrekken. Het blijft vandaag de dag een rare arbeidsmarkt, vandaag gelukkig het bericht gekregen dat hij blijft.

En vandaag voor de laatste keer op de hei over het beleidsplan, dat staat nu wel strak in de verf en geeft ons een goed kompas voor het beleid voor de komende jaren. Op de terugweg hoorde ik het nieuws over de grote investering die Ping An Life doet in Fortis. Als je niet naar China gaat, komt China wel naar ons toe, dacht ik dan maar even. De Chinezen hebben voorlopig Ping Ping zat en maken misschien wel dankbaar gebruik van de hypotheekcrisis om goedkoop te gaan shoppen. Morgen zullen we dat zeker nog bespreken tijdens de reünie van onze India-China-reis.

Prettig weekend

Laks

Ontspoorde spoorwegen, ontspoorde Belastingdienst, overgewicht en stakende scholieren; zomaar een greep uit een zondagmorgen met de zaterdagkrant. Te veel om allemaal te behandelen, dus laten we ons tot het laatste beperken. Ik hoorde al over de scholierenstaking afgelopen vrijdag in de auto. In de huidige informatiemaatschappij is een sms’je genoeg om grote groepen scholieren op de been te krijgen. Maar waar staakten ze nu eigenlijk voor? Volgens mij wist meer dan de helft niet waarvoor ze staakten; het was toch leuk, zo’n middagje geen school? Misschien ook wel goed, verblijven ze een keer in de buitenlucht. Een klein regenbuitje was in Amsterdam al genoeg om de staking te breken, in andere plaatsen maakte sommigen kennis met de wapenstok.

Maar waarom werd er nu gestaakt? Omdat men maar 960 lesuren wil en niet 1040 zoals de minister heeft voorgeschreven. Ook schooldirecties en leraren pleiten al langer voor de 960 lesuren en dan willen ze daarbij ook nog alle buitenschoolse activiteiten meerekenen. Even rekenen: in een gewone werkweek zitten volgens mij 40 uren en maal 52 weken (deze instructie is nodig vanwege de mogelijk meekijkende leraren met een rekengebrekje) leert mij dat een jaar een kleine 2080 werkuren oplevert. Feitelijk zegt men nu: wij willen maar 46% van de tijd besteden aan lesuren, anders komen we niet uit. Even een zijstapje: maar wat doen we dan de rest van de tijd? Okee, we gaan nog met vakantie. Daar had ik nog geen rekening mee gehouden, maar dat is toch geen halfjaar? En om geen discussies te krijgen: ik ga er van uit dat een lesuur wel 60 minuten heeft, maar volgens mijn zoon is een lesuur maar 50 minuten. Als dit laatste waar is, dan hebben we het niet over 960 uren maar over 38,5% van het jaar dat zinvol gevuld wordt.

Probleem is natuurlijk ook om genoeg leraren te krijgen om die 38,5% van het jaar voldoende les te geven. Die willen niet komen vanwege onderbetaling en de slechte naam van het beroep. Uit een recent uitgezonden reportage van Zembla heb ik begrepen dat het grootste gedeelte van de leraren naast het lesgeven ook nog een of andere aanverwante functie heeft als mentor, studiebegeleider, coördinator of wat voor andere mooie functie men verzonnen heeft. Het voor de klas staan wordt als iets secundairs gezien. Afgelopen week kwam minister Plassterk met de oplossing: hij had een miljardje bij elkaar gescharreld om het lerarentekort op te lossen. Gefinancierd door een verhoging van het lesgeld (een kleine 100 miljoen) en de rest door de oude leraren (52+) langer te laten werken. Blijkbaar kan door het langer werken van de oudere leraren gewoon 900 miljoen verdiend worden. Dat biedt in ieder geval perspectieven voor mijn alternatieve plan, want dan zijn we er met een miljardje niet.

Inmiddels is het maandag en de staatssecretaris is gekomen met een tegemoetkoming; 40 uur van de 1040 uur mag ook worden ingevuld met buitenschoolse activiteiten. Nu ben ik er ook voorstander van dat onze kinderen een leuke middelbare schoolperiode hebben en buitenschoolse activiteiten horen daar ook bij. Maar ik heb een heel ander standpunt en veel radicaler. Allereerst zal ik uitleggen waarom. Toen ik dit najaar in India was, leerde ik dat er ongeveer 400 miljoen Indiërs zijn tussen de 18 en 25 jaar oud; het vergrijzingsprobleem laat daar nog even op zich wachten. Van die 400 miljoen mensen krijgt ongeveer de helft een redelijke opleiding en daar de helft weer van een goede opleiding. Nu denkt u misschien: ‘Wat zonde dat de helft van het merendeel van de mensen geen goede opleiding krijgt’, maar misschien is dat nog wel een beetje ons geluk. Want de 100 miljoen hoog opgeleide Indiërs zijn de concurrenten van onze hoogopgeleide scholieren. En die laatste groep, dat zijn er ook niet zo veel als je bedenkt dat 60% van onze scholieren naar het vmbo gaat.
Doemscenariootje voor de toekomst. Onze eigen kinderen zijn de handen aan het bed voor de vergrijsde zorgsamenleving die we aan het worden zijn. Hogere functies worden ingevuld door Indiërs, Chinezen, Polen en tweede en derde generaties allochtonen. Onze rijkdommen van vandaag hebben we hard nodig om de huidige babyboomgeneratie een goed verzorgde oude dag te geven. En de huidige scholieren zullen minimaal tot hun 76ste door moeten blijven werken.

Willen we dat niet, dan moeten onze scholieren vandaag nog de straat op, om te demonstreren. Voor minimaal 1400 schooluren per jaar. Door goede gedreven docenten die het maximale uit ze halen, weg met de 6-jescultuur! Het onderwijs in Nederland zal een enorme kwaliteitsimpuls moeten krijgen, met meer samenwerking tussen universiteiten onderling en tussen universiteiten en middelbare scholen. Docenten mogen van mij een goed belegde boterham verdienen, mits ze maar aan het lesgeven zijn en al die malle management- en nevenfuncties, die schaffen we per direct af. En natuurlijk wel minimaal 40 uur per week. Drie weken zomervakantie voor de leraren en de rest van de zomervakantie worden ze bijgeschoold. Daarnaast verzinnen we met elkaar een systeem dat iedereen altijd blijft doorleren, dus geen sabbatical bij die boeddhistische monniken in Tibet, maar jaarlijks één of twee weken bijspijkeren voor iedereen. PE-punten voor accountants dus ook naar 80 punten per jaar. Wat dit gaat kosten? Miljarden! Maar het is een investering in onze toekomst. Hoe ik dit ga financieren? Aardgasbaten ten gunste laten komen van het Onderwijs en alle leraren een 40-urige werkweek. Nu alleen nog even een sms’je sturen.

Wakker worden

Heeft u ook weer zo een democratische mail in uw mailbox gevonden? Ik doel dan op een mail namens de Stichting Wakkere Accountant. Dit keer hebben ze 10 kandidaten gesteld voor het bestuur van het NIVRA, volgens de mail het team voor democratie en vernieuwing. Het valt me eigenlijk nog mee dat de Stichting Wakkere Accountant niet een politieke beweging is gestart, dat is tegenwoordig ook populair of moet ik roepen populistisch?

Ik moet wel een beetje op mijn woorden passen, want mijn collega Marco Korff is een van de kandidaten voor het NIVRA-bestuur en voordat je het weet, word ik dadelijk door de stichting beschuldigd van stemmingmakerij of het bevoordelen van een bepaalde groep mensen. Ik wil u dus vragen om zelf uw mening te vormen over de voorstellen van de Stichting Wakkere Accountant. Dat doen we immers in een Democratie.

Daar heeft u wel een probleempje, want de website van de stichting werkt op het ogenblik niet. Dat is wel zonde als je net een mail heb gestuurd met 10 verwijzingen naar die website. Nu kan ik natuurlijk flauwe grapjes gaan maken dat accountants en ICT nog steeds niet samen gaan, ook niet als ze wakker zijn. Maar dan loop ik misschien het risico dat ik er van beschuldigd word dat ik de site misschien wel gehackt heb, maar dat is zeker niet zo; daar ben ik te veel accountant en te weinig technicus voor.

Voor het democratische gehalte is het denk ik wel belangrijk dat de site weer snel tot leven komt, want dan alleen bent u in staat om kennis te nemen van de voorstellen van de stichting.

Denkt u nu ‘Die Fouk is ook niet aardig voor zijn collega’ om zo reclame te maken voor deze stichting. Daar heeft u gelijk in, maar in deze tijden moet je erg op je woorden passen. Voordat je het weet, word je bedreigd en moet ik dadelijk onder politiebescherming staan. Nee, om toch voor mijn strikt persoonlijke mening uit te komen, dat mag toch ook in een democratie: ‘Ik ben het niet eens met de voorstellen van de Stichting Wakkere Accountant. Men zegt democratie te willen, maar men wil eigenlijk het totale bestuur van het NIVRA vervangen door eigen bestuurders. Dat noem ik – met alle respect – geen democratie, maar een staatsgreep. Maar misschien zijn de belangrijkste zinnen uit het hele verhaal van de stichting wel de volgende: ‘Ook het onderscheid tussen openbare en overige accountants maakt dit amendement volstrekt duidelijk. Iedereen staat het vrij om openbaar accountant volgens de VGC te blijven, ook zonder AFM-inschrijving. Alle andere collega's komen in deel C van de VGC, maar kunnen zich desgewenst commercieel als accountantskantoor blijven presenteren.’ Dit komt op mij over als ‘wel de lusten maar niet de lasten’ en daar zit hem volgens mij de crux bij al deze protesten.

Prettig weekend

Diefstal

Gisteren werd op het nieuws de eerste virtuele diefstal bekendgemaakt. Iemand had kleine kinderen beroofd van hun Habbo Hotel account ter waarde van in totaal 4000 euro. En zo hebben we zomaar ineens te maken met virtuele criminaliteit. Ben benieuwd wat de straf wordt? 2 jaar onvoorwaardelijk opgesloten in een virtuele cel of juist andersom, een verbod om 2 jaar ook maar iets te gebruiken waar een chip in zit. Dit laatste werkt erg goed bij mijn oudste zoon. Ik ben wel door schade en schande wijs geworden, want een simpele computerstraf helpt vandaag de dag niet meer. Dan gaat-ie gewoon verder op zijn PSP of Xbox, en als je die ook opneemt in de straf, dan is er nog altijd de mobiele telefoon met een keur aan spelletjes.

Zelf deze week met heel andere dingen bezig geweest. Wij zitten een aantal dagen met de voltallige directie van Alfa op de hei. Ik zal via het internet het programma niet verklappen, maar een van onze secretaresses zei van de week: “Dat is wel heel anders dan voorheen”. Maar onze werkelijkheid is de afgelopen jaren sterk veranderd. Heeft u deze week misschien nog de documentaire over Enron gezien? Ik vraag mij af hoe het mogelijk was dat een accountant dat niet heeft gezien? Maar de nieuwe werkelijkheid is misschien wel dat iedereen niet zonder meer is te vertrouwen. Dat doet mij wel weer denken aan Staatsecretaris De Jager die tijdens de Accountancynieuwsdag nog aangaf dat hij er van uit ging dat het merendeel van de ondernemers te vertrouwen is. Nu ben ik dat ook wel van mening, maar ik hoop toch dat de staatssecretaris gisteravond ook even gekeken heeft.

Uiteindelijk is het maar goed dat de bestuurders er niet mee weg komen, dat blijkt wel rondom de laatste berichtgeving met betrekking tot Jim Miller (ex US Foodservice) die door Ahold vriendelijk verzocht wordt om 500 miljoen op tafel te leggen.

Prettig weekend

Keuringsdienst van Waarde

Een van mijn favoriete televisieprogramma’s is de Keuringsdienst van Waarde, een soort van consumentenprogramma maar dan heel anders. De Keuringsdienst was alweer aan een nieuw seizoen begonnen en ik had dat niet echt in de gaten. Gelukkig is er dan nog ‘Uitzending gemist’. Op het internet als vanouds, maar mijn digitale televisieleverancier levert het tegenwoordig ook gewoon op mijn televisie. Terug naar de Keuringsdienst; de eerste aflevering ging over Panga(sus)filet. Een populair visje nu langzaam onze eigen schol en kabeljauw op uitsterven staan. In de Keuringsdienst komt een visboer aan het woord die de verse pangafilet aanprijst. ‘Deze is afkomstig uit de golf van Biskaje, hartstikke vers, eergisteren gevangen’. De heren van de Keuringsdienst bellen nog enkele supermarkten die ook verse Pangafilet verkopen. Iedereen komt tot de conclusie dat het gaat om verse vis. De slogan van een van de supermarkten is: ‘zo uit de zee op je bord’. Nu gaat de Keuringsdienst op onderzoek uit en wat blijkt? De Pangasus is een zoetwatervis die massaal gekweekt wordt in Vietnam door Nederlanders. De vis wordt in 6 maanden opgekweekt en daarna ter plekke gefileerd en ingevroren. Geen enkele Pangasus verlaat Vietnam vers. Moraal van het verhaal: verse Pangasus is eigenlijk diepvries, maar voor ontdooide Pangasus betaalt u 8 euro per kilo meer. Weer een illusie armer.

Op mijn bureau ligt het rapport van de Redactiecommissie van NIVRA en NOvAA, ik ben er snel even doorheen gegaan. Ik zie het al voor mij; over een aantal jaren gaat de Keuringsdienst van Waarde langs bij een ondernemer en vraagt hem naar zijn jaarrekening. De ondernemer toont zijn jaarrekening en de interviewer vraagt: ‘Zit er een accountantsverklaring bij?’ ‘Ja.’ De man slaat driftig door het mooi gekafte exemplaar. ‘Kijk, hier staat het.’ ‘Ja, maar meneer, dat is een samenstellingsrapport.’ ‘Ja, maar die is wel afgegeven door een accountant.’ De heren bellen in de studio met de accountant die het samenstellingsrapport heeft opgesteld: ‘Heeft u een accountantsverklaring afgegeven bij ondernemer X?’. ‘Nee’, antwoordt de accountant, ‘ik heb een samenstellingsopdracht uitgevoerd voor het besloten verkeer en mijn oordeel gegeven in het samenstellingsrapport’. ‘Maar u bent toch Accountant?’ probeert de interviewer nog een keer. ‘Ja, maar ik heb geen accountantscontrole toegepast, ik heb alleen maar de financiële cijfers opgesteld’ verduidelijkt de accountant. ‘Dat verduidelijkt een hoop, want in uw verklaring – nee, sorry rapport – lees ik dat de verantwoordelijkheid bij de ondernemer ligt’ stelt de interviewer. ‘Dat is altijd zo’ vertelt de accountant: ‘ook als wij een jaarrekening controleren ligt de verantwoording voor de financiële cijfers bij de ondernemer of onderneming’. ‘Maar een accountant controleert toch jaarrekeningen?, ondernemers zijn toch niet te vertrouwen?’. De interviewer kijkt bij het stellen van deze vraag heel erg verbaasd in de camera. ‘Dat zijn uw woorden, maar waar wilt u nu naar toe?’ verzucht de accountant. ‘Ik wil alleen maar snappen hoe dat nu zit met accountants’, besluit de interviewer. De Keuringdienst gaat op onderzoek uit en komt erachter dat er accountants zijn met een OOB-vergunning, met een niet-OOB-vergunning, zonder een vergunning maar die wel verklaringen kunnen afgeven, maar dan weer niet bij wettelijke controleplichtige klanten, maar wel weer voor het niet besloten verkeer. En dan zijn er nog accountants in business die alleen maar rapporten mogen uitgeven voor het besloten verkeer. En al die typen en soorten accountants hebben weer andere regels waaraan ze zich moeten houden. De Keuringsdienst interviewt ook nog een bankier die er eigenlijk ook niets meer van snapt. Tot slot komt ook de accountant nog een keer aan het woord: ‘Maar mijn cliënt had u het samenstellingsrapport helemaal niet mogen geven, die is namelijk voor het besloten verkeer’. ‘Maar u heeft hem wel 5 exemplaren toegestuurd’, eindigt de interviewer. En dan te bedenken dat al deze regelgeving is verzonnen om tot meer transparantie te komen. Weer een illusie armer.

Filmpje!!!

Voor de liefhebbers de film van de Accountancynieuwsdag.

Echte leiders kijken verder

Ik weet niet hoe het komt, maar iedere keer als ik de Accountant lees staat er wel weer een artikel in waarbij het haast onmogelijk is om er niet op te reageren. Komt het doordat ik zo graag mijn mening geef, doordat ik schrijf voor een concurrerend blad of doordat de Accountant zo uitdagend is?

Het artikel waar ik dit keer op wil reageren, staat onder het kopje financieel management en heeft als titel ‘Columbus ontdekte Amerika zonder IT en KPI’s’ van Koen Perik. In de eerste plaats lijkt mij het antwoord eenvoudig; dat is ook logisch want in die tijd had men nog geen IT en ook nog geen KPI’s. Volgens de schrijver van het artikel had Columbus ook nooit Amerika ontdekt als hij van de moderne middelen gebruik had gemaakt. Ook dat ben ik met de schrijver eens, want Columbus wilde helemaal niet naar Amerika maar naar India en daar is hij eigenlijk nooit aangekomen. Dus de vraag is of Columbus geslaagd was in zijn missie? Nee, maar onderweg heeft hij wel de ‘mazzel’ gehad om Amerika te ontdekken. Wat is dan de moraal van het artikel? Dat we goed moeten nadenken over wat we wel en niet kunnen met IT, managementconcepten (als de balanced scorecard) en financieel management. Dat voorkomt volgens de schrijver een hoop verspilling van tijd en geld.

Daar moet je het natuurlijk wel mee eens zijn. Maar je moet altijd goed nadenken voordat je dit soort dingen inzet binnen je organisatie. Maar ik kan ook genoeg tegenwerpingen verzinnen. Zonder ICT (de cruciale ‘C’ wordt door de auteur niet gezien) waren we nooit op de maan gekomen of hadden we nooit het Internet gekend. En het grappige is dat juist daardoor de aarde weer plat is geworden.

Ik wil dan nog wel een stapje verder gaan, want dan zou ik ook kunnen beweren dat organisaties best zonder management kunnen. Managers zijn – met alle respect – de grootste kostenpost van ondernemingen. Want zodra je een managementlaag hebt geïmplementeerd, wil die het liefst een managementniveau daaronder. Want: hoe meer lagen, hoe meer macht.

Of bedoelde de schrijver dat je als je iets nieuws wil ontdekken de gebaande weg moet verlaten? Dat je je als leider (dat is heel wat anders dan een manager) niet blind moet staren op vandaag maar dat je verder moet durven kijken? Dat je, zoals Columbus, de andere kant op vaart zonder te weten waar je terecht zult komen? De weg is misschien wel erg lang of kort maar in ieder geval onzeker. Echte leiders durven dat, echte leiders zoals Columbus.

Accountancynieuwsdag II

Hij is al weer voorbij, de Accountancynieuwsdag. Moe maar voldaan lig ik op de bank en laat de dag nog even aan mij voorbij trekken, heel veel indrukken opgedaan. De winnaar van de AN-prijs, een leuk jong kantoor met enthousiaste medewerkers. Ik ben alleen die jongedame vergeten te bedanken die er in slaagde dat mijn uitstapje naar Hyves ging lukken. Bedankt Ina! Eens even kijken of je nu virtueel vriendjes met mij wil worden. Veel handjes geschud van mensen die ik al weer een tijdje niet had gezien: Eddy, Erick, Rob, Jan, Casper, Frank, Marina, Kees, Kees,Herman……………….en natuurlijk nog veel meer. Ondanks alle virtuele werelden toch weer eens leuk om al die mensen in levende lijve te zien. Steeds vaker hoor ik dat een beurs of congres in het huidige internettijdperk zijn langste tijd heeft gehad. Maar het persoonlijk even een aantal mensen zien, blijft hopelijk toch bestaan. Ik kan mijzelf helaas niet klonen, want ik was graag toch ook langs gegaan op de Sprout ChallengerDay. Hier presenteerden zich volgens de aankondigingen een aantal ondernemers die het opnemen tegen de gevestigde orde. Ook de opzet was spannend gemaakt, met onder andere speed dating. En dan was er vandaag ook nog de Spits carrièredag, waar natuurlijk ook weer aandacht was voor de accountancybranche. Idee voor volgend jaar om dit alles nu eens samen te laten komen; spannende ondernemers, spannende accountants en potentiële werknemers. Dan hoef ik me ook niet te klonen.

Presentatie Accountancynieuwsdag

Het filmpje volgt later in de week

View Upload your own

Accountancynieuwsdag

In verband met de accountancynieuwsdag deze week maar 1 blog (vrijdag) met het laatste nieuws van de accountancynieuwsdag.

Innovatie

Afgelopen week naar de Benchmark bijeenkomst geweest van Fortis, Full Finance en NOVAK. Thema dit jaar was Innovatie, leuk onderwerp. Eerst even de benchmark; het gaat goed met de branche. Wat iedereen eigenlijk al wist, blijkt nu wel uit de cijfers. Omzet groeit explosief, alleen de samenstelling van de omzet blijft gelijk. Nog steeds is 23% van de omzet afkomstig uit administratieve dienstverlening en het lijkt erop dat dit percentage heel licht stijgt. Van de belofte om meer te gaan adviseren en minder te gaan administreren lijkt voorlopig niets terecht te komen.

Wat is dan nog meer opvallend? Dat de ICT-kosten de komende jaren gelijk blijven (+0,1%) terwijl de autokosten stijgen met ongeveer 0,6%. Gedeeltelijk zijn dit de hogere brandstofprijzen en voor de rest investeren we liever in stilstaan dan in voorruitgang.
De arbeidsmarkt blijft een probleem. Wat ik een beetje mis, is een onderzoek daarnaar. Ik zie dat er meer auto’s verstrekt gaan worden. Maar dat er geen beweging zit in parttime werken en dat maar weinig kantoren vergoeding geven voor kinderopvang. Ook daar moeten we denk ik wat innovatiever en creatiever zijn. Wat ik wel mis, zijn de verlooppercentages bij dit soort kantoren. Bij de grote 4 zit dat ergens tussen de 20 en 25% en bij de kleinere kantoren is dit nu beduidend lager.

Terug naar het innovatiestuk. Tonny Dirkx had een helder betoog en gaf ook aan dat innovatie ook iets kan zijn wat een ander al doet maar wat je zelf nog niet doet. Innovatie hoeft dus helemaal niet zo moeilijk te zijn als we allemaal denken. Of, zoals uit de presentatie van SVC bleek; innovatie kan ook de keuze zijn voor een bepaalde specifieke branche. Je hoeft dus niet op zoek naar het ei van Columbus om te doen aan innovatie. Een van de belangrijkste mogelijke innovaties heb ik echter niet gehoord, maar ik heb beloofd om daar voorlopig ook even mijn mond over te houden.

Dus nu we geleerd hebben dat innoveren eigenlijk helemaal niet moeilijk is, gaan we er natuurlijk met zijn allen gelijk tegenaan. Of ligt vandaag de waan van de dag weer op ons te wachten? Het was een leuk seminar, we dronken gezellig nog een glas, we deden een plas en alles bleef zoals het was. Of niet?

Prettig weekend!

Commerciële accountants

Accountants worden steeds commerciëler, zo lijkt het wel. Aan het begin van mijn carrière was dat nog wel anders en werd commercie door de beroepsgroep als iets vies gezien. Het enige wat toen een beetje gebruikelijk was, was dat er een meer dan uitgebreide personeelsadvertentie werd geplaatst waarbij alle facetten van het kantoor werden belicht. Vandaag de dag is het wel anders; televisie, radio, kranten, tijdschriften. Vandaag de dag is alles mogelijk, mits het niet schadelijk is voor het beroep. Waar ik wel benieuwd naar ben, is wat nu de effectiviteit is van al die reclame. Zo adverteert CROP nu landelijk met een radiospotje. Erg creatief en leuk bedacht, maar wat moet ik ermee als potentiële Limburgse of Groningse klant? Nu is de advertentie in eerste instantie ingestoken op het werven van mensen maar de campagne is zeker ook bruikbaar voor het werven van klanten. Nu gaat CROP natuurlijk niet het succes van zijn marketingcampagne breed kenbaar maken, maar het lijkt mij toch wel eens aardig als dit soort informatie, desnoods geanonimiseerd, bekend wordt. Immers, wij accountants hebben een beetje lastig te verkopen product: vertrouwen.

Ook heb ik bij accountants een nieuw soort marketing ontdekt: vergunningmarketing. In jargon noemen we dat ook wel kwaliteitskeurmerk. Veel OOB-kantoren hadden de brief van de AFM nog maar nauwelijks geopend of het persbericht was al de deur uit. En het is natuurlijk een mooie opsteker als je een vergunning hebt gekregen, maar dit soort commerciële gretigheid kwam je 20 jaar geleden niet tegen. In de NRC legde Peter Feijtel (Accon Avm) het allemaal nog een keer uit: we hebben de vergunning wel aangevraagd en gekregen maar we willen geen beursgenoteerde fondsen controleren. Ik ben benieuwd wat de AFM daar nu van vindt

Digitale Nomade

Ik voel me een beetje een digitale nomade deze week, op maandag en vrijdag ben ik op kantoor maar de rest van de week vooral op reis. Dit weblog schrijf ik dus ook in de lobby van een hotel net buiten het centrum van Rotterdam. Geen enkel probleem want ik heb natuurlijk een WiFi (draadloos internet) Abonnement en kan dus gewoon inloggen en werken op ons eigen netwerk.

Net las ik op Accountancy Nieuws dat Gert Greveling ons is ontvallen. Ik heb een aantal keren mogen samenwerken met Gert en hij was een kleurrijke accountant, vol humor maar ook zeer kritisch en prikkelend naar de beroepsgroep. Met het boekje “Onthullingen over accountants” heeft hij denk ik niet alleen vrienden gemaakt in de beroepsgroep. Gert was nog wel eens op het randje, maar dat wisten we en we zullen hem in de beroepgroep zeker gaan missen.

In de lobby van het hotel zitten nog meer digitale nomaden die hier afspreken om vervolgens weer verder te gaan naar de volgende afspraak. Sommigen denken dat ze in hun eigen kantoor zijn, zó hard praten ze door hun mobiele telefoon. Gek eigenlijk dat we ons werk zo gemakkelijk kunnen meenemen. Ook tijdens onze recente reis naar India en China was ik eigenlijk continue online. Zo was het eenvoudig om een kaartje via TNT thuis te laten bezorgen met een digitale foto die ik net in India had gemaakt. Weet u nog hoe dat vroeger ging? Kaartje versturen en maar hopen dat het aankomt. Daarnaast heb ik toch eindelijk ook nog een kleine vijf uur aan de telefoon gehangen gedurende de week. Dat zal wel wat gekost hebben hoor ik u denken. Maar niets is minder waar ik heb in totaal maar voor vijf euro verbelt. Hoe, ik had gewoon Skype bij me met een VOIP telefoontje. Dan bel je gewoon voor twee cent per minuut Internationaal in plaats van 2,50 per minuut. De mobiele telecomproviders zullen dit niet leuk vinden maar ja, dat is de nieuwe economie.

Over vijf minuten arriveert mijn bezoek, dan vergaderen we even in het restaurant en reis ik af naar Fortis voor een afspraak. Ik ben benieuwd hoe de vlag erbij staat na de overname van ABN-AMRO, maar ik denk dat iedereen wel goed geïnstrueerd zal zijn door de afdeling Public Relations. Morgen vervolg ik mijn reis weer maar dan met mijn SRA-pet op. Soms is dat wel verwarrend hoor, al die petten. Dinsdag zat ik in een vergadering van het NIVRA met de pet Alfa en SRA. Aan het einde van de vergadering verzocht de voorzitter ons terecht om het besprokene nog even niet in een weblog of artikel te vatten. Terecht overigens, als blogger en auteur moet je je verantwoordelijkheid kennen.

Prettig weekend.

Senseo gevoel

Drukke week waarin heel veel is gebeurd. Dat is gevaarlijk, omdat je soms door de drukte heen niet een paar heel belangrijke trends ziet. Maar eerst terug naar gewoon deze week. Ik had het voorrecht om te spreken tijdens de payroll-dag van het gelijknamige tijdschrift. De vraag was of ik een leuk verhaal kon vertellen over de Wet Walvis. Maar dat is natuurlijk helemaal geen leuk verhaal, want rondom die wet is natuurlijk alles misgegaan wat zo’n beetje fout kon gaan. Gelukkig heeft de overheid dat nu ook wel ingezien en er is (uiteraard) een zeer uitvoerig rapport over geschreven. Voor diegenen die eens willen lezen hoe een dergelijk traject uit de hand kan lopen, is het een zeer vermakelijk stukje proza. Je hoopt dat de overheid daar van leert en niet zo snel meer een grootschalig ICT-project zal starten onder de foute noemer van ‘lastenverlichting’.

Maar niets is minder waar; de overheid lanceerde deze week het idee van de PIP, en nee, dat heeft niets te maken met uw breedbeeldtelevisie. PIP staat voor Persoonlijke Internet Pagina, waarmee u als burger dadelijk allerlei diensten van de overheid kan opvragen. Dat levert natuurlijk weer administratieve lastenverlichting op, maar het is natuurlijk wel weer te raden aan welke kant. Ze willen dit natuurlijk wel veilig doen, dus is het afgeschermd door middel van uw eigen DigiD. U weet wel, die code die u afgelopen voorjaar van de buurman leende om uw belastingaangifte te versturen. Laten we hopen dat dit een proefballonnetje was en dat de overheid zich bezint voordat ze begint.

Belangrijkste punt waar het volgens mij altijd fout gaat, is luisteren en communiceren. En ik zie dat iedere dag weer in de praktijk. Deze week weer een zeer ontluisterende vergadering gehad met een softwareleverancier. Nadat je zelf heel veel zaken hebt onderzocht over een bepaalde koppeling tussen twee systemen zegt een van de leveranciers gewoon tegen je: ‘Ik denk niet dat we het gaan doen, jullie kunnen veel beter alleen voor onze oplossing kiezen.’. In de eerste plaats was dat niet mijn vraag en in de tweede plaats zeg je mij dat ik eigenlijk een beetje gek ben. Kortom, voor mij was dat gesprek na 10 minuten afgelopen en ik heb er nog spijt van dat ik niet gewoon ben weggegaan.

Terug naar mijn week; woensdag een goede vergadering gehad met onze eigen ICT-commissie en besloten om nog dit jaar te starten met de selectie van een nieuw pakket. (Nee, softwareleveranciers: u hoeft mij niet te bellen, wij bellen u wel). We gaan dat doen met een afgeleide van de methode Melodie, naar mijn mening nog steeds de beste methode om softwarepakketten te selecteren. Geen gemakkelijke keuze: gaan we voor volledig een internetpakket of toch een traditioneel pakket? Of een combinatie van die twee? Als een paal boven water staat dat het pakket uiteraard een extreem snelle invoer moet hebben, hoewel het natuurlijk wel weer de verwachting is dat we steeds meer elektronisch gaan inlezen.

Voor diegenen die daar nog steeds aan twijfelen en afgelopen week niet op de ICT-accountancydag zijn geweest: u moet eens kijken op de website van EDI circle; een samenwerkingsverband van een aantal agrarische accountantskantoren om te komen tot ketenintegratie (lees elektronische uitwisseling) in een aantal kolommen van de agrarische sector. Donderdagavond liep ik de voorzitter, Frank Pisters van Gibo, tegen het lijf tijdens de uitreiking van de Computable Awards in Amsterdam. Schetste kort weer wat laatste ontwikkelingen, moet ik volgende week maar weer eens bellen.

Het was trouwens wel een leuke avond, die uitreiking van de Computable Awards, de ICT-branche zette zichzelf in het zonnetje, in het bijzijn van een hoop klanten. Helaas waren er meer Awards dan eten en dus belandde ik donderdagnacht nog bij Kentucky Fried Chicken op de dam. Omdat de softwarewereld natuurlijk ook een dorp is, loop je weer een hoop bekenden tegen het lijf waaronder mijn oude ‘baas’, Rajesh Patel, die onderscheiden werd met de ‘CEO van het Jaar Award’. Ook met hem nog even bijgepraat over wat ontwikkelingen in de markt en natuurlijk mijn oude clubje.

Maar wat was tussen al die hectiek nu het ding wat ik over het hoofd heb gezien? Een klein berichtje dat Reeleezee een integratie heeft met het telebankieren van de Bizner bank. En dan bedoel ik integratie! Dus je kijkt naar de administratie en je afschriftgegevens zijn in je administratie verwerkt. We hadden het net nog over elektronisch inlezen, maar dit is integratie. En natuurlijk ook vanuit internetboekhouden zonder tussenkomst van exportslagen betalingen doen. Accountants: wakker worden! Weet u wat dit soort ontwikkelingen betekenen voor uw administratieve dienstverleningspraktijk?! Ontwikkelaars van Online boekhoudsoftware: opgelet! Dit is wel een heel belangrijk USP!

Dit is nu een ontwikkeling van het niveau Senseo, twee bedrijven uit een totaal verschillende branche die op dit niveau gaan samenwerken. Chapeau Jan Jacobs; je was de laatste tijd wat stil maar dan ben je op je gevaarlijkst. Volgend jaar nomineer ik jullie voor meest innovatie ICT-traject.

Prettig Weekend

Web.RA

Op de Accountancynieuws-loze vrijdag valt de Accountant op de mat, leuk voor de vrijdagavond. Het thema van dit keer is arbeidsbeloning, dus even benchmarken met mijn eigen salarisstrookje. Maar mijn oog valt al snel op een klein boekje in de folie met de naam ‘Web.RA, Internet voor Accountants’. Al snel blijkt dat dit boekje een ‘geschenkje’ is in het kader van de lancering van http://www.accountant.nl/, de nieuwe nieuwssite van de accountant, met als ondeugende ondertitel ‘nieuwssite zonder oordeelsonthouding’. Daar ben ik dus benieuwd naar. Krijgt de Stichting Wakkere Accountant een eigen onderdeel op deze website?

Maar terug naar het boekje, het NIVRA zou zich moeten schamen voor dit boekje. Waarom? De inhoud is op kleuterniveau, mijn puberzoon dacht dat het boekje minimaal drie jaar oud was. Ik ben benieuwd met welke opdracht de schrijvers op weg zijn gestuurd. Hebben zij op de eerste vergadering te horen gekregen dat accountants niet echt vooruitstrevend zijn en dus nog niet weten wat Internet is? Dus op kleuterniveau krijgen wij uitgelegd wat het Internet is, wat je er kunt vinden, hoe je zoekt binnen Google en hoe je een website bij je favorieten kan opslaan. Geen uitleg van RSS feeds, geen Google startpagina of andere handige gadgets. Dit is heel duidelijk Web 0.5 in plaats van Web 2.0.

Daarna worden de belangrijkste websites voor accountants behandeld, maar daar ook geen schokkende ervaringen. Wat ik wel een beetje flauw vind, is dat de website http://www.accountant.nl/ helemaal opgehemeld wordt en http://www.accountancynieuws.nl/ compleet wordt afgekraakt. Letterlijke tekst: ‘een site die enigszins vergelijkbaar is met de website van de accountant is Accountancynieuws.nl’. Dat vind ik wel erg pretentieus van een site die pas een week in de lucht is. Dus even wat commentaar op http://www.accountant.nl/: erg veel advertenties die irritant flikkeren in mijn scherm, veel oud nieuws dat ook al in de Accountant stond. Weblog van Wildschut is wel leuk maar dat bestond natuurlijk al. En natuurlijk de grootste fout is wel dat de website niet www.deaccountant.nl heet, beetje slordig dat die naam al vergeven was.

Maar verder met het boekje. Na heel veel websites die u allemaal wel kent, komen dan in hoofdstuk 10 de Internettrends. De Internettrends zijn globalisering, zelfredzaamheid en alles visueel. Maar hier ook geen echte nieuwe zaken, Web 2.0 wordt lichtjes geraakt maar juist de essentie daarvan wordt gemist. Vervolgens leert het boekje ons in hoofdstuk 11 hoe wij trends moeten herkennen. De tips: volg het nieuws en zet anderen aan om trends aan u te tonen. Ja, zo kan ik het ook, zo worden accountants natuurlijk nooit trendsetters. In het laatste hoofdstuk geeft het boekje ons een cursus ‘veilig op het Internet’, wel zinvol maar ook niet hoogdravend.

Zonde, want een boekje waar accountants op de echte trends van het Internet worden gewezen, zou wél zinvol zijn. Dit is een gemiste kans, behalve voor diegenen die de afgelopen 10 jaar misschien ergens in de rimboe hebben gezeten en absoluut nog nooit van Internet hebben gehoord.

Thuis

De jetlag is inmiddels weg en de mooie reis naar India en China verdwijnt langzaam naar de herinneringen. Dat is niet erg, want er is genoeg werk aan de winkel. De Accountancynieuwsdag komt nu toch wel angstvallig dichtbij en daar worden grote dingen van mij verwacht. Dit weekend probeer ik de eerste contouren van de lezing alvast klaar te hebben. Het SRA had mij ook nog gevraagd om enkele lezingen te geven over compliance en ICT; ook die moeten nog bedacht en gemaakt worden, maar daar heb ik in ieder geval al een artikel over geschreven voor de volgende Accountancynieuws.

Daarnaast zitten we binnen Alfa midden in een strategische beleidsoriëntatie waarbij de grote vraag is hoe wij willen dat onze organisatie op 1-1-2011 eruit ziet. Ik houd zelf erg van dit soort strategische sessies omdat ik gemerkt heb dat organisaties die hun strategie strak op het netvlies hebben, over het algemeen erg succesvol zijn. Als iedereen binnen de organisatie weet welke koers we varen, dan komen we er wel. Natuurlijk moet je wel rekening houden met veranderlijk weer, zeker in de accountancy.

Kortom, we zijn geland en we rennen gelijk weer door. Toch denk ik natuurlijk nog na over hetgeen wij hebben gezien. Dit weekeinde las ik in de NRC een groot artikel over het Nederlandse OV-chipkaartproject dat maar niet van de grond wil komen. Poortjes die weigeren, mensen die hun kaart niet goed opladen, uitstel op uitstel. Zover ik mij kan herinneren (mijn eerste bezoek aan Hongkong was 20 jaar geleden) heeft men in Hongkong altijd een chipkaart gehad. Per dag maken 2.4 miljoen mensen in Hongkong gebruik van het openbaar vervoer (bus, metro, trein, tram en heel veel veerponten) en die maken allemaal gebruik van de zogenaamde Octopus-kaart. Naast het openbaar vervoer kan je met je Octopus-kaart bioscoopkaartjes kopen en bijvoorbeeld afrekenen in de bioscoop. Het openbaar vervoer is zeer betaalbaar en het nemen van de auto in Hongkong is nauwelijks een alternatief. Tijdens mijn verblijf heb ik nog nooit een poortje open zien staan, laat staan een metro te laat zien aankomen. Grote vraag is waarom het in Nederland niet lukt, het aantal reizigers is met 3 miljoen niet schrikbarend hoger in Nederland, daar kan het toch niet aan liggen? Of hebben wij het gewoon veel te ingewikkeld gemaakt met te veel individuele spelers met ieder hun eigen belangen?
Het is weer goed om thuis te zijn.

Op Topsnelheid

Wat maar weer blijkt, is dat het dagelijks updaten van een weblog te veel gevraagd is. We hebben de afgelopen 96 uur veel gereisd, weer een aantal tijdzones overbrugd en en bevinden ons nu in HongKong. Maar eerst terug naar de dinsdag toen we per trein naar Agra gingen. Dit is de stad van de Taj Mahal. Schitterend, hoewel ik hem zelf iets groter had ingeschat. Nu zult u denken: wel leuk zo’n reisje langs de toeristische hoogtepunten, maar gedurende de treinreis ontstond toch weer een discussie over de WTA en VGC; we blijven immers accountants. Wat ons allemaal opvalt, is wel dat het verschil tussen arm en rijk zo verschrikkelijk groot is; Jan heeft daar in zijn laatste blog al het nodige over verteld. Ik kan u alleen maar zeggen dat als u er echt een beeld van wil hebben, u het gewoon een keer moet zien. Wij sliepen in Delhi in het Park Hotel, maar in het park naast het hotel sliepen ’s avonds minimaal 100 mensen in het Park. Nee, zij mochten geen gebruikmaken van de faciliteiten van het hotel.

Woensdag was voor ons een reisdag en dat betekende rond de klok van 3 uur op en vervolgens naar de luchthaven. Delhi Airport was hetzelfde wat wij de hele reis hadden ervaren: druk en chaotisch, maar gelukkig vechten de piloten niet om wie het eerste mag opstijgen. Na 5 uur vliegen in 7,5 uur (denkt u even aan de tijdzones), komen we aan in HongKong. Wat een contrast direct al op de luchthaven; je staat binnen een efficiënte 40 minuten buiten. Daarna direct door naar de Peak, het topje van de berg op HongKong Island waar vanaf je een uitzicht hebt op Kowloon. U kent het ongetwijfeld en zo niet, hierbij nog een voorbeeld. Daarna naar Aberdeen om eerst een kijkje te nemen bij de schippers van HongKong die op het water leven. Maar deze attractie is alleen over zijn hoogtepunt heen, want de gemiddelde visser in HongKong woont tegenwoordig gewoon in een flat. We eindigen de avond op de Jumbo boot en gaan vervolgens naar het Hotel waar iedereen heel snel slaapt……………..Want de volgende dag was er weer een intensief vakprogramma.

Ontvangen bij ABN AMRO in HongKong in een vergaderzaal met een uitzicht, schitterend. Toch nog even stilgestaan bij de perikelen rondom de overname of opsplitsing van ABN AMRO. Schrijnend is om te horen dat ABN AMRO al 104 jaar aanwezig is in HongKong en mede daardoor zeer recentelijk van de Chinese Overheid als eerste Europese bank te horen heeft gekregen dat ze een Chinese LTD mogen oprichten en dus gelijkgeschakeld zijn met de Chinese banken. Gooien we met de verkoop van ABN AMRO niet een heel groot voordeel wat Nederland heeft in China weg ??????

Vervolgens presentaties gehad over het opzetten van een bedrijf in China (de administratieve lasten zijn daar aanzienlijk), de voor- en nadelen van het benaderen van China via de gateway HongKong en wat rare eigenaardigheden geleerd. Bouw je een nieuw pand of fabriekshal, dan wordt de hypothecaire lening pas verleend als het object er daadwerkelijk staat. We hebben verder kennisgemaakt met de Dutch Chamber of Commerce in HongKong en Sinova. Vervolgens authentiek Chinees geluncht (dim sum voor de liefhebbers) en de middag doorgebracht bij Witlox van der Boomen die een eigen kantoor hebben in HongKong en vandaar uit Zuidoost Azie bestieren. De collega’s gingen terug naar het hotel, maar ik kon het niet laten om nog even HongKong’s meest favoriete sport te beoefenen: shop till you drop.

Vandaag (vrijdag) scheiden de wegen van de groep en mij zich weer. U moet niet denken dat ik het niet naar mijn zin had, het is een zeer leuke groep en we hebben de afgelopen dagen samen veel beleefd. Maar ik wil toch nog even op familiebezoek in China. Vlak voor vertrek krijg ik nog positief nieuws uit Nederland en op http://www.accountancynieuws.nl/ lees ik het nieuws dat 14 van de 18 OOB-kantoren hun vergunning hebben gekregen. Proficiat aan de collega’s bij deze kantoren. Daarna op de trein naar China, visa halen en de grens over naar Shenzen. Dit kleine vissersdorp is uitgegroeid tot een stad met 14 miljoen inwoners (2x zoveel als in HongKong) en heeft het familiedorp waar ik vandaan kom letterlijk opgeslokt. Ik zoek de familie en dat is niet eenvoudig want adressen en huisnummers zijn niet zo georganiseerd als in Nederland. Maar een oude Chinees die onze familietempel beheert biedt uitkomst met het grote familie Chong (mijn achternaam in het Chinees) telefoonboek.

Al snel komen allerlei familieleden te voorschijn. Men is duidelijk ontroerd als ik hen de familiefoto die wij tijdens ons familiefeest hebben gemaakt, overhandig. Bijna de totale 20, 21 en 22ste generatie van de Chong Djeh tak staat hierop. Men laat mij ook nog de stamboom zien van de eerste acht takken van de familie, meer paste er niet op de muur en als u beseft dat we dus inmiddels aan de 22ste generatie zitten, dan snapt u wel dat er een hoop Chongetjes zijn. Iedereen blijft zich verbazen dat ik zo’n witte Chinees ben (men spreekt over een witte geest), maar ik heb maar uitgelegd dat ik wit van buiten ben maar Chinees in mijn hart. Onder veel beloftes dat ik natuurlijk snel zal terugkeren en dan zeker ook vrouw en kinderen mee zal nemen, vertrek ik een beetje weemoedig en betreur ik dat ik niet langer kan blijven. Maar morgen wacht het vliegtuig naar Nederland. Dit weblog is nog niet helemaal afgelopen omdat ik volgende week nog wat conclusies met u wil trekken.

Fou-Khan Tsang

Gastvrijheid

Helaas een korte blog na een zeer inspannende en inspirerende dag. Ik zou u graag alles willen vertellen maar morgenochtend moeten we om 05:15 uur alweer op om op tijd de trein naar Agra te pakken. En als u achter de spruitjes zit, liggen wij hier alweer bijna in ons bedje. Laat ik de ochtend even kort samenvatten; een zeer vriendelijke ontvangst op de Nederlandse ambassade en twee presentaties van twee bedrijven die aan BPO (Business Process Outsourcing doen). Mooie verhalen op powerpoint maar ze zijn allemaal in een opstartfase als het om Nederland gaat. Conclusie is dat Nederland – en misschien nog specifieker Nederlandse accountants – mijlenver achter liggen op andere landen, zoals Amerika, die hier al veel eerder startten.

De mooiste belevenis was echter vanmiddag bij het bezoek aan het kantoor van de heer Mittal. De heer Mittal is een zeer trotse accountant die daar ook graag over praat. Een paar jaar geleden is hij een BPO begonnen met een Belgische accountant en daar werken inmiddels een kleine 30 mensen. Dus gewoon BPO in de praktijk. De heer Mittal neemt ons ook gewoon mee over de werkvloer, waar we natuurlijk de nodige bekijks trekken. We gaan ook nog even op de bonnefooi op bezoek bij de buurman, de Bank of India, waar de directeur ons spontaan uitnodigt op de koffie. Maar het mooiste moet nog komen; de heer Mittal heeft ons namelijk uitgenodigd om vanavond met hem en zijn gezin het dinner te gebruiken. Nadat wij nog wat zijn wezen shoppen in een enorme shoppingmall worden wij om 19:00 uur ontvangen bij de familie Mittal. Een ontvangst die ik mijn leven niet meer zal vergeten. We worden bestrooid met bloemblaadjes en krijgen een rode stip op ons voorhoofd. We worden zeer gastvrij onthaald op een zeer uitgebreid, traditioneel vegetarisch Indiaas dinner. Kortom, heel veel warmte en zeer spirituele overpeinzingen van de heer Mittal. Dit is dus India, misschien wel heel arm, maar gelijktijdig zo verschrikkelijk rijk.

Het volgende weblog komt wat later, omdat we komende twee dagen veel gaan reizen.

Fou-Khan Tsang

Andere wereld

Ik werd wakker in een vreemde wereld. Gisteren zijn we vertrokken vanaf Schiphol met 6 accountants en 1 begeleider naar India. De Stewardess van onze Blauwe trots bereidde mij al een beetje voor door mij de Indiase variant van het avondmaal te serveren. Het was zeer laat toen we aankwamen, maar de eerste indruk die we kregen was die van ’s nachts zeer druk verkeer. Onze gids wist ons te vertellen dat vrachtverkeer alleen ’s nachts mag rijden om deze overdrukke stad al wat te ontlasten. Laat naar bed en door het tijdsverschil toch weer vroeg op voor een excursie door New en Old Delhi.

Direct buiten het hotel merk je dat je in een andere wereld bent; andere geuren (niet altijd even aangenaam) en andere kleuren. Vooral Indiase vrouwen dragen zeer mooie en kleurrijke gewaden, vaak versierd met goud. Maar ook de vrachtauto’s zijn vaak bont gekleurd, een beetje afhankelijk van het feit of je dat nog kan zien door het grote aantal deuken heen. Het verkeer in India is namelijk een belevenis. Een vierbaansweg wordt met gemak acht rijen dik gevuld door continu toeterende auto’s , taxi’s, busjes, handkarren, riksja’s. Als het kan rijden, dan baant het zich een weg door het verkeer. Hoogtepunt van vandaag was voor ons toch wel een tocht per riksja door de smalle (heel erg smalle) straatjes van Old Delhi. Stelt u zich voor: vijf grote Hollanders op een riksja door Delhi, wie was nu de bezienswaardigheid?

Morgen gaan we serieus aan de slag!

Fou-Khan Tsang

India en China: Voorbereiding I

Naar India en China gaan vergt natuurlijk wel wat voorbereiding. Allereerst moet natuurlijk nagedacht worden over de gezondheid dus op naar de travelclinic van het Rotterdamse Havenziekenhuis. Aangezien ik wel wat vaker die kant opgeweest ben, hoefde ik geen inentingen meer. De uiterst behulpzame arts probeerde nog even uit of ik dit jaar nog vaker naar het oosten ging, want dan was een inenting voor buiktyphus toch wel verstandig. Gelukkig hoef ik ook niets te slikken voor malaria. Op vorige reizen was dat vaak een beproeving omdat deze medicijnen onplezierige bijwerkingen hebben, zoals aften. Ik moest me wel insmeren met een goed muggenwerend middel en of ik nog iets nodig had voor als het mis mocht gaan met het eten. Nu verblijven we natuurlijk in eersteklashotels maar ik weet dat je altijd last kan hebben, dus toch maar direct meegenomen en dan wel wat sterkers dan Norit.

Ook maar even bedacht welke kleding ik mee zal nemen, want vandaag is het in New Delhi 38 graden en in HongKong 32 graden, en vergeet even niet de luchtvochtigheid van 80 tot 90%. Dus toch nog maar wat kortemouwenshirts gekocht en mijn dunste pak gaat mee, hopelijk valt het mee.

Maar de voorbereiding bestaat ook uit het inlezen in gewoontes en rituelen van het land. Heel leuk is dat wij bij de familie Mittal thuis zijn uitgenodigd (misschien moet ik daar wel een cadeau voor meenemen). Maar wat moet je vooral doen en laten in een vreemd land, want je wilt je gastheren niet beledigen met een of andere stommiteit. En hoe meer je leest over het land, des te meer je beseft dat we er eigenlijk veel te kort naar toe gaan. Maar misschien wilt u volgend jaar wel naar India en China? De Accountant besteedt er in het laatste nummer veel aandacht aan, misschien dat het lampje toch bij meer accountants gaat branden. Als u nog een reisleider zoekt; Jan en ik houden ons graag aanbevolen.

Chinees Familiefeest

Afgelopen weekeinde hadden wij een familie weekend. Ongeveer 54 nazaten van mijn Opa waren samengekomen in Wapserveen (Drenthe). Mijn Opa vluchtte aan het begin van de vorige eeuw naar Nederland. In China woedde een burgeroorlog en later viel ook Japan binnen. Een periode van grote onrust dus en veel gegoede Chinese families stuurden een of meerdere zonen naar Europa en/of Amerika om zodoende de bloedlijn in stand te houden. Mijn Opa trouwde twee keer en kreeg in totaal negen kinderen, waarvan er nu nog acht leven. Mijn Opa is nooit meer teruggekeerd naar China uit angst voor de communisten. Niet onterecht als je hoort wat de familie heeft moeten doorstaan. Maar nu, zoveel jaren later, kwamen al zijn nazaten samen op een Hollandse boerderij in een Drents dorpje. Mocht u zich zorgen maken over onze integratie? We hebben geBBQt en we hebben met de kinderen een speurtocht gemaakt over de hei en ook nog de hunebedden bezocht. Dus geen nasi en bami hoewel dat uiteindelijk ook helemaal niets met China te maken heeft.
Over twee weken bezoek ik mijn familie, net over de grens bij HongKong. In hun ogen zijn wij natuurlijk mooi de dans ontsprongen, hoewel het natuurlijk vandaag de dag ook zeer goed met hen gaat. Hoogtepunt zal wel worden een bezoek aan het familiehuis, zeg maar een soort stadhuis, om mijn voorvaderen te eren. Of een bezoek aan het familiegraf van enkele honderden jaren oud. Ik was er voor het laatst een kleine 6 jaar geleden tijdens een familiereünie. Schrik niet, toen waren we met een kleine 6000 mensen, maar gelukkig was er genoeg ruimte om iedereen mee te laten dineren. In China is men wat beter ingesteld op grote groepen zullen we maar zeggen.


Van onze India/China-reis ga ik een dagboek maken en publiceren op dit weblog en op de website van accountancynieuws; u kunt dus meegenieten van onze avonturen.

JP toch !

Vorige week opende Jan Peter Balkenende het academisch jaar aan de Universiteit van Wageningen. De meningen over deze lezing verschillen nogal, merk ik in den lande. Ik sprak iemand die het een 6- speech noemde, anderen vonden het een prima verhaal. Ik behoor overigens tot de laatste groep. Oké, hij sprak hem uit in het Engels en daar kan je nog zeker wat opmerkingen bij plaatsen. Maar vorige week was ik op het FEE-congres en daar was de voertaal ook Engels, maar dat was maar al te vaak niet te verstaan.

Wat altijd wel leuk is, is dat veel mensen wel een mening hebben maar niet de moeite hebben genomen om de lezing even door te lezen. Hun mening is dan gebaseerd op 20 seconden 8-uurjournaal. Misschien toch eens verstandig om de lezing volledig te lezen.

Zoals aangegeven sta ik wel achter het verhaal van JP, hierbij kort enkele fragmenten uit zijn verhaal:

Vandaag gaat het over 'Building our future, for quality of life'. Dit thema spreekt mij aan. Het stelt de toekomst centraal, en er spreekt ambitie en vernieuwingsdrang uit. Dit zijn elementen waarvan het belang niet voldoende kan worden onderstreept, zeker in een tijd waarin steeds meer mensen de nadruk lijken te leggen op behoud van verworvenheden en zich laten leiden door angst voor het onbekende. Graag sta ik vandaag stil bij de vraag welke elementen onontbeerlijk zijn voor de toekomst van de Nederlandse economie en maatschappij. Centraal staat de vraag met welke stenen we onze toekomst kunnen opbouwen….

…. Slimmer werken is dus een noodzaak om de uitdagingen van de toekomst het hoofd te kunnen bieden. Zonder innovatie lukt dat niet. ….
…. Versterken van het innovatieve vermogen van Nederland zal voor alle betrokkenen een speerpunt moeten zijn. We zullen ons moeten concentreren op de sectoren waar we in uitblinken: energie, agrosector, water, nanotechnologie. Kennis en innovatie zullen beter aan elkaar gekoppeld moeten worden. En innovatie moet gestimuleerd worden daar waar het meeste rendement te behalen is: het midden- en kleinbedrijf. Deze sector is een belangrijke motor achter economische groei. Laten we ervoor zorgen dat kleine en middelgrote bedrijven zonder al te veel belemmeringen kunnen doen waar ze goed in zijn: ondernemen en vernieuwen.….

Kennis, innovatie en ondernemerschap zijn de stenen waarmee we onze toekomst kunnen opbouwen. Maar met stenen alleen kun je niets bouwen. Voor een stevig bouwwerk is cement nodig. Het cement voor ons bouwwerk is ambitie.

De ambitie om hard te werken.
De ambitie om te vernieuwen.
De ambitie om te excelleren.

Ik vind dat de premier een paar ferme uitspraken heeft gedaan; dat we als maatschappij niet te gezapig moeten zijn. India en China ontwikkelen zich steeds verder en we kunnen alleen overleven als we slimmer zijn. Toch merk ik – net als de premier terecht signaleert – een 6-jescultuur waarin we genoegen nemen met een 6 of misschien wel een 6 min. Met dit soort gedrag overleven we niet in de globaliserende wereld waarin wij vandaag de dag leven. Ik heb wel makkelijk praten; mijn oudste zoon promoveerde afgelopen jaar cum laude en daar had hij hard voor gewerkt.
Daarnaast geeft de premier ook aan dat we moeten vernieuwen, dat we innovatief moeten zijn. Wat is er in de accountancy de afgelopen 7 jaar gebeurd? Ja, er is heel veel gebeurd maar zijn we nu echt vernieuwend bezig geweest? Dat was ook de strekking van Roger Dassens betoog tijdens het FEE-congres en opgemerkt moet worden: in perfect Engels. De stilstand was noodzakelijk omdat het beroep even op orde moest komen maar laten we nu stoppen met navelstaren en vooral gericht zijn op de toekomst. Kortom, laten we hard werken, vernieuwen en excelleren, dan komt het vanzelf goed. Mensen die dat geen goed idee vinden, hebben die dan misschien suggesties?

Extra zomergast: Frans Heitling

Soms gaat er technisch iets niet goed, Frans plaatste een weblog in de serie zomergasten die was alleen voor u niet zichtbaar, hierbij alsnog:

Creativiteit is een leuk en boeiend onderwerp. Fouk noemt creativiteit ‘het vermogen om je aan te passen aan de steeds veranderende omgeving.’ Ik ben het niet met hem eens. Creativiteit is veel meer. Creativiteit is ook het vermogen om iets nieuws te creëren. Iets dat er nog niet is. Een van de leukste voorbeelden vind ik de gele ‘post it’-blokjes van 3M. Bij 3M waren de chemici bezig met de receptuur voor een nieuwe lijm. Foutje in de receptuur. De lijm droogt niet goed op. Experiment naar de mallemoer. Totdat dr. Spencer Silver van 3M bedenkt dat je hiermee ook papiertjes ergens op kunt plakken en die er dan weer af kunt halen en er weer op kunt plakken en waar je een kleine notitie op kunt maken. Het hele verhaal kun je lezen op Post-it note - Wikipedia, the free encyclopedia. 3M is er niet slechter van geworden en Spencer Silver ook niet. De essentie van zijn creativiteit; hij zag iets wat nog niet bestond en waar eigenlijk ook niemand om vroeg, maar wat uiteindelijk wel een groot succes is geworden. Vertaal dit concept eens naar zakelijke dienstverlening of naar uw eigen kantoor.

Op zoek naar positief sentiment

Ik ben er een kleine twee weken uit geweest; vakantie. Hoewel ik wel moet toegeven dat ik dit keer veel meer moeite had om het werk los te laten; te veel aandachtspunten in mijn hoofd bij vertrek. Bezig met de strategie voor de komende jaren en dat blijft in je hoofd gewoon doormalen. Het zou ook aan het tijdstip kunnen liggen; tegen de tijd dat iedereen weer terug begint te komen, ga ik met vakantie.

Nee, dit jaar geen Turkse of Sardijnse uitstappen, we bleven redelijk dicht bij huis, de Vendée in Frankrijk. Op een normale dag rijden, met mooie vrijwel tattooloze stranden en waar ook het eten heerlijk is. Wij huurden hier onze eigen kleine villa Felderhof, voorzien van alle gemakken. Ver weg en toch weer dichtbij omdat via de luxe van satelliettelevisie toch het journaal te volgen is. En dat zet mij ook weer aan het denken; hoe zal het de komende jaren met de economie gaan? De economie trekt aan en ik hoor van iedereen dat het goed gaat, maar het ontbreken van goed personeel tempert wel de groei. Daarnaast blijven er onzekerheden, we hebben de afgelopen jaren de heftig consumerende Amerikanen zonder al te veel vragen gefinancierd, daar blijken nu de risico’s te zitten. ‘Kan geen kwaad’, stellen alle experts, maar weet ik veel of een deel van mijn pensioen risicovol belegd is?

Wat mij hoogst verbaasd heeft, is dat er belegd wordt in derivaten die uiteindelijk alleen gebaseerd zijn op vertrouwen en dat het voor niemand mogelijk is om de onderliggende waarde er van te bepalen. Wil de accountant van deze instellingen zich nog eens achter de oren krabben, want op welke wijze waardeert hij dan?

Maar wat mij nog steeds het meest verbaast, is dat deze economische opleving helemaal niet gepaard gaat met een nieuw soort optimisme. Tijdens de laatste economische opleving was er sprake van de internethype. Dat zorgde naast een economische opleving ook voor een gevoel dat er echt iets aan het veranderen is. Dat mis ik een beetje. Hier in Frankrijk heeft men het wel een beetje, hier heerst nog een beetje de Sarkozy-koorts. Maar hoe zit het in Nederland, die honderddagentour eindigde toch in een grote anti-climax? Misschien gaat het beter op Prinsjesdag, maar de eerste geluiden zijn niet zo positief. En daarbij heb ik het idee dat Nederland verder afdrijft van datgene waar we ooit zo bekend om stonden. Nu de iconen die verdraagzaamheid nastreefden ons ontvallen, worden zij vervangen door mensen die juist proberen onverdraagzaamheid aan te wakkeren.

We moeten volgens mij op zoek naar iets nieuws, iets positiefs wat deze tijdsgeest kan markeren. Of heb ik het mis en zakken we binnenkort gewoon door het ijs, hebben we te vroeg gejuicht en moeten we nog echt door de zure appel heen.

Lees eens wat anders..

Fouk vroeg mij onlangs of ik als zomergast aan wilde schuiven in zijn weblog. Omdat zomergasten bij mij altijd het nodige 'culturele' in mij los maakt daarom een zomergastlog in stijl.

Onlangs vroeg een bestuurder van een middelgroot kantoor mij hou hij meer creativiteit in zijn organisatie kreeg. Mijn antwoord was tweeleding. Ten eerste moet je de juiste mensen in je organisatie hebben. Ten tweede moet je vooral goed om je heen kijken en veel lezen buiten het eigen vakgebied om. Een zekere belangstelling voor cultuur kan daarbij absoluut helpen. Een hoogleraar die ik onlangs sprak merkte op dat uit een onderzoek bleek dat accountants het slechtst scoren als het gaat om kennis van cultuur. Daar zit wel wat in. Want als ik met accountants over films, boeken of theater praat blijft het altijd erg stil. Terwijl films als "The Minority Report" of "The Matrix" de kijker aan het denken zetten over de manier waarop onze maatschappij zich ontwikkeld. Maar ook als het om lezen gaat komen veel accountants niet verder dan het plaatselijke dagblad, accountancynieuws en wellicht nog een opinieweekblad. Dit alles onder het mom van 'we hebben geen tijd'. Voor mijzelf geldt echter dat ik snel zou opdrogen als ik mij bij die beperkte reeks van informatiebronnen zou houden. Daarom schaf ik maandelijks een behoorlijk arsenaal van tijdschriften van allerlei snit aan. -Nee geen Playboy oid ;-) - daaruit transformeer ik dan de trends die er spelen, welke thema's zijn momenteel 'hot' en wat zijn de maatschappelijke ontwikkelingen. Daaruit destilleer ik dan weer de gevolgen voor de accountancybranche. Voor de vakanties bewaar ik dan een grote hoeveelheid leesvoer die niets te maken heeft met vakliteratuur of accountancy. Dat stimuleert de geest en zorgt ervoor dat ik buiten bestaande kaders op zoek ga naar nieuwe oplossingen. Daarnaast vind ik het erg mooi als een schrijver mooie zinnen gebruikt en de taal zo inzet waarvoor taal bedoeld is namelijk om de geest te bewegen. Afgelopen zomer heb ik mij zo wederom op een aantal interessante boeken gestort. Een bloemlezing treft u hierna aan.





"Kentering van een huwelijk" door Sándor Márai. Dit boek handelt over de ontwikkelingen aan het eind van de 19e eeuw en begin 20e eeuw in Boedapest. Vanuit drie verschillende perspectieven wordt ingegaan over de waarde van echte gevoelens. Een leerzaam boek dat iets laat zien van motieven van mensen als er gekozen moet worden in kritische situaties.





In de reeks literaire thrillers heb ik een heel rijtje aan boeken gelezen zoals: "IJsprinses" van Camilla Läckberg, "Slaap met me" van Joanna Briscoe, "Het Vrouweneiland" van Inger Frimansson en "De nacht van vier november" van Karin Fossum. Stuk voor stuk hoogtepunten uit de Scandinavische literatuur. De laatste jaren heeft het genre literaire thriller ook in Nederland zijn opgeld gedaan. Een schrijfster die daar veel garen bij spint is Saskia Noort. Verleden jaar heb ik de nodige boeken van haar gelezen. Persoonlijk houd ik echter meer van de schrijfstijl van Esther Verhoef, in de vakantie heb ik mij menig uurtje vermaakt met haar nieuwste boek "Close Up", daarnaast heeft "De Stille Zonde" van Lieneke Dijkzeul mij de nodige uurtjes slaap gekost.



Als er een cultuur is waar ik weinig van begrijp en weet dan is dat wel de cultuur uit landen als Pakistan, Marokko en Turkije. Door het lezen van het boek "Kostbaar bezit" van Naema Tahir heb ik daar enigzins meer zicht op gekregen. Alhoewel het een cultuur blijft die ik op veel punten 'raadselachtig' vindt.





Het laatste boek dat mijn aandacht vroeg was "Gods Callgirl" het levensverhaal van Carla van Raay. In eerste instantie een non, later een prositutuee en weer later hulpverlener. Een aangrijpend boek dat na het lezen nog wel even in je gedachten blijft rondzweven.





Moet de lezer van deze weblog nu al deze boeken lezen om creatief te worden? Ik denk van niet. Maar ik hoop dat degenen die op zoek zijn naar echte creativiteit ontdekken dat het lezen en denken buiten de eigen kaders en beroepsgroep een absolute randvoorwaarde is om creatief te zijn. Dus gaat u nog op vakantie vergeet de leestips van Fouk en loop nog langs de boekhandel en sla uw slag.

Zomergast

Jan Wietsma

Zomergasten

In de periode van 13 augustus tot en met 2 september staat deze weblog open voor "zomergasten". U kunt zelf zomergast zijn door een verhaal te plaatsen op dit weblog. Klik hiervoor rechtsboven op aanmelden en kies als gebruikersnaam: Zomergast@gmail.com
Het wachtwoord is: accountancy@visie.

Thema voor de zomergasten van dit jaar is:"De creatieve accountant"

Het mag duidelijk zijn dat berichten die niet passen binnen de context van dit weblog verwijderd worden.

Creatieve accountant

Ik las een aardig artikel van Nart Wielard, over creativiteit bij accountants die nodig is om in de toekomst hun toegevoegde waarde te kunnen blijven aantonen. Het artikel stond in All Mazars, het personeelsblad van Mazars. Nu moet u niet denken dat alle accountantskantoren spontaan hun personeelsblad aan mij opsturen. Nee, ik had een klein interview gegeven aan het blad. Wat is mijn visie is op het huidige beleid van Mazars en daarom heb ik een “bewijsexemplaar”gekregen. Dat interview leverde natuurlijk intern nogal wat discussie op. Moet ik wel adviezen geven aan een van onze conculega’s? Aan de andere kant ,we raken elkaar nauwelijks.

Maar terug naar het artikel van Nart, de accountancywereld is in beweging; fusies, overnames, outsourcing, offshoring, WTA, en online dienstverlening zijn zo maar een paar thema’s. Nart stelt dat accountants de komende tijd creatief moeten zijn om, binnen de nieuwe verhoudingen die ontstaan, hun toegevoegde waarde aan te tonen. Creativiteit is echter niet iets wat echt bij onze beroepsgroep past, de term creatieve accountant heeft zelfs een beetje een negatieve bijklank.

Ook in het Financieel Dagblad is deze zomer veel aandacht voor creativiteit, de krant voert zelf een creativiteitsonderzoek uit. Door middel van een groot aantal vragen wordt gekeken of je creatief bent. Uiteindelijk, ergens in september ontvang ik de uitkomst, ben ik benieuwd of ik mijzelf creatief mag noemen. Misschien is het aardig om dit onderzoek eens onder accountants uit te voeren. Het onderzoek kent ook een aantal open vragen. Een van die vragen is: wat versta je onder creativiteit? Ja, daar moet je even over nadenken. Ik heb geantwoord: het vermogen om je aan te passen aan de steeds veranderende omgeving. Amerikanen spreken vaak over ecosystem wanneer ze omgeving bedoelen. Eigenlijk is dat ook een betere benaming. Omgeving heeft iets afstandelijks, iets wat we niet kunnen beïnvloeden, ecosystem is iets waar we deel van uitmaken waar we invloed op kunnen uitoefenen.

Ons ecosysteem is de afgelopen jaren sterk veranderd. Ik heb het gevoel dat we als beroep steeds achter de feiten aan lopen, waardoor we zelf niet de regie hebben. En hoe dat komt? Omdat we de veranderingen niet zien aankomen, omdat we als beroepsgroep bang zijn voor veranderingen of omdat we niet creatief genoeg zijn om een antwoord te vinden. En als je uiteindelijk niet verandert in het veranderende ecosysteem dan wordt je een dinosaurus en sterf je uit. Ben ik weer eens wat te cru in mijn bewoordingen, zal het allemaal niet zo een vaart lopen?

Oké, dan even een anekdotisch voorbeeld. Bent u al met vakantie geweest? Zijn de foto’s een beetje leuk geworden? Of laat u ze niet meer afdrukken en bekijkt u ze gewoon op de televisie. U heeft natuurlijk een digitale camera, enig idee hoelang wij al digitaal fotograferen? Het is nu een kleine 5 jaar betaalbaar. Heeft u enig idee waar enkele grote merken zijn gebleven? Precies, die bestaan niet meer. Fuji, Kodak en Konica, allemaal hebben ze moeten saneren. Afgelopen week kreeg ik op marktplaats een Zenza Bronica Ertsi aangeboden voor 225 euro. Vroeger droomde ik van een dergelijke camera, maar helaas onbetaalbaar en nu zijn ze voor een habbekrats te koop. Digitale camera’s dalen in de eerste maanden ongeveer met 50% in prijs.

Kortom het ecosysteem kan daadwerkelijk veranderen. Alleen de bedrijven die dit voorzagen zijn de dans ontsprongen en hebben het vandaag de dag misschien wel makkelijker met minder spelers in de markt.

Terug naar de accountancy, blijven we stil zitten en laten we alles over ons heen komen? Of worden we creatiever en alerter en zien we veranderingen als een uitdaging? En uitdagingen hebben we zat. En kom nu niet met zo’n dooddoener van ‘daar richten we wel een werkgroep voor op,’ dat is niet creatief. Open een weblog op het intranet van het kantoor en laat mensen daar vrij met elkaar discussiëren. Ga met een aantal jonge mensen de hei op en laat ze discussiëren over het beroep, het kantoor en kijk wat daar uit komt. Bedenk tijdens de eerstvolgende vennotenvergadering eens hoe uw ergste concurrent eruit zou zien.

Dit is voorlopig even mijn laatste blog in verband met de zomervakantie. Maar wees niet bang, tijdens mijn vakantie maak ik plaats voor "zomergasten". Vanaf maandag leest u hier alles over.